Ametyst
(Utworzył nową stronę „<p>'''AMETYST''' — kamień znany także z historii wierzeń.</p><p></p><p><h2>Nazwa</h2></p><p>Nazwa pochodzi z greckiego <em>amethystos</em> i oznacza <em>nieupoj...”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | <p>'''AMETYST''' — kamień znany także z historii wierzeń.</p><p></p><p><h2>Nazwa</h2></p><p>Nazwa pochodzi z greckiego <em>amethystos</em> i oznacza <em>nieupojony.</em> </p><p></p><p><h2>Pochodzenie</h2></p><p>Mity greckie mają swoje własne wytłumaczenie pochodzenia ametystu. Zgodnie z nimi bóg [[Dionizos]] chciał posiąść [[nimfa | nimfę]] Amethys, lecz ona, uciekając przed nim, uciekła się do pomocy [[Artemida | Artemidy]], a ta odpowiedziała na jej wezwanie i przemieniła dziewczynę w kamień — ametyst. </p><p></p><p><h2>Wygląd</h2></p><p>Z punktu widzenia historii wierzeń znaczenie ma jego fioletowo-czerwonawa barwa. </p><p></p><p><h2>Charakterystyka</h2></p><p>W starożytnej Grecji uważano, że ametyst chroni przed skutkami zatrucia po wypiciu zbyt dużej ilości wina. Łączono go z samym trunkiem ze względu na barwę, a więc i z bogiem [[Dionizos | Dionizosem]]. To samo bóstwo, zawstydzone swoim czynem wobec [[nimfa | nimfy]] Amethis, miało przeznaczyć mu właśnie taką ochronną rolę. </p><p>W tradycji chrześcijańskiej pojawia się w objawieniu św. Jana, według którego miał być, obok [[jaspis | jaspisu]], [[szmaragd | szmaragdu]], [[chalcedon | chalcedonu]], [[sardonyks | sardonyksu]], [[szafir | szafiru]], [[chryzolit | chryzolitu]], [[beryl | berylu]], [[krwawnik | krwawnika]], [[topaz | topazu]] i [[hiacynt | hiacyntu]], jednym z dwunastu kamieni węgielnych niebiańskiej Jerozolimy. Na każdym z nich miało widnieć imię jednego z dwunastu Apostołów. </p><p></p><p><h2>Literatura</h2></p><p>Nozedar A., <em>The illustrated signs & symbols sourcebook. An A to Z compendium of over 1000 designs</em>, New York 2010.</p><p>Scott C., <em>Encyclopedia of Crystal, Gem & Metal Magic</em>, St. Paul 1996.</p><p><em>Leksykon symbol</em>i, Warszawa 1991.</p><p>Kopaliński W., <em>Słownik symboli</em>, Warszawa 2006.</p><p><em>Zaświaty i krainy mityczne. Leksykon</em>, red. Sacha-Piekło M., Kraków 1999.</p><p>Frazer J. G., <em>Złota gałąź. Studia z magii i religii</em>, Kraków 2012.</p><p>Forstner D., <em>Świat symboliki chrześcijańskiej</em>, Warszawa 1990.</p><p>Wypustek A., <em>Magia antyczna</em>, Wrocław 2001.</p><p>Harper D., <em>Amethyst</em>, [w:] <em>Online Etymological Dictionary</em>, [online], dostępny w Internecie: http://www.etymonline.com/ [dostęp: 11.03.2017].</p><p></p><p>(aut. [[Izabela Ozga]])</p><p></p><p></p><p>[[Kategoria: Kamienie]]</p> | + | {{Leksykon |typ=fiction |
+ | }}__BEZSPISU__<categorytree mode=all style="float:right; clear:right; margin-left:1ex; border:1px solid gray; padding:0.7ex; background-color:white">Ametyst (Bibliografia)</categorytree><p>'''AMETYST''' — kamień znany także z historii wierzeń.</p><p></p><p> | ||
+ | |||
+ | <h2>Nazwa</h2></p><p>Nazwa pochodzi z greckiego <em>amethystos</em> i oznacza <em>nieupojony.</em> </p><p></p><p> | ||
+ | |||
+ | <h2>Pochodzenie</h2></p><p>Mity greckie mają swoje własne wytłumaczenie pochodzenia ametystu. Zgodnie z nimi bóg [[Dionizos]] chciał posiąść [[nimfa | nimfę]] Amethys, lecz ona, uciekając przed nim, uciekła się do pomocy [[Artemida | Artemidy]], a ta odpowiedziała na jej wezwanie i przemieniła dziewczynę w kamień — ametyst. </p><p></p><p><h2>Wygląd</h2></p><p>Z punktu widzenia historii wierzeń znaczenie ma jego fioletowo-czerwonawa barwa. </p><p></p><p><h2>Charakterystyka</h2></p><p>W starożytnej Grecji uważano, że ametyst chroni przed skutkami zatrucia po wypiciu zbyt dużej ilości wina. Łączono go z samym trunkiem ze względu na barwę, a więc i z bogiem [[Dionizos | Dionizosem]]. To samo bóstwo, zawstydzone swoim czynem wobec [[nimfa | nimfy]] Amethis, miało przeznaczyć mu właśnie taką ochronną rolę. </p><p>W tradycji chrześcijańskiej pojawia się w objawieniu św. Jana, według którego miał być, obok [[jaspis | jaspisu]], [[szmaragd | szmaragdu]], [[chalcedon | chalcedonu]], [[sardonyks | sardonyksu]], [[szafir | szafiru]], [[chryzolit | chryzolitu]], [[beryl | berylu]], [[krwawnik | krwawnika]], [[topaz | topazu]] i [[hiacynt | hiacyntu]], jednym z dwunastu kamieni węgielnych niebiańskiej Jerozolimy. Na każdym z nich miało widnieć imię jednego z dwunastu Apostołów. </p><p></p><p><h2>Literatura</h2></p><p>Nozedar A., <em>The illustrated signs & symbols sourcebook. An A to Z compendium of over 1000 designs</em>, New York 2010.</p><p>Scott C., <em>Encyclopedia of Crystal, Gem & Metal Magic</em>, St. Paul 1996.</p><p><em>Leksykon symbol</em>i, Warszawa 1991.</p><p>Kopaliński W., <em>Słownik symboli</em>, Warszawa 2006.</p><p><em>Zaświaty i krainy mityczne. Leksykon</em>, red. Sacha-Piekło M., Kraków 1999.</p><p>Frazer J. G., <em>Złota gałąź. Studia z magii i religii</em>, Kraków 2012.</p><p>Forstner D., <em>Świat symboliki chrześcijańskiej</em>, Warszawa 1990.</p><p>Wypustek A., <em>Magia antyczna</em>, Wrocław 2001.</p><p>Harper D., <em>Amethyst</em>, [w:] <em>Online Etymological Dictionary</em>, [online], dostępny w Internecie: http://www.etymonline.com/ [dostęp: 11.03.2017].</p><p></p><p>(aut. [[Izabela Ozga]])</p><p></p><p></p><p>[[Kategoria: Kamienie]]</p> |
Wersja z 18:50, 19 mar 2017
LEKSYKON FANTASTYKI | |
fiction |
AMETYST — kamień znany także z historii wierzeń.
Nazwa
Nazwa pochodzi z greckiego amethystos i oznacza nieupojony.
Pochodzenie
Mity greckie mają swoje własne wytłumaczenie pochodzenia ametystu. Zgodnie z nimi bóg Dionizos chciał posiąść nimfę Amethys, lecz ona, uciekając przed nim, uciekła się do pomocy Artemidy, a ta odpowiedziała na jej wezwanie i przemieniła dziewczynę w kamień — ametyst.
Wygląd
Z punktu widzenia historii wierzeń znaczenie ma jego fioletowo-czerwonawa barwa.
Charakterystyka
W starożytnej Grecji uważano, że ametyst chroni przed skutkami zatrucia po wypiciu zbyt dużej ilości wina. Łączono go z samym trunkiem ze względu na barwę, a więc i z bogiem Dionizosem. To samo bóstwo, zawstydzone swoim czynem wobec nimfy Amethis, miało przeznaczyć mu właśnie taką ochronną rolę.
W tradycji chrześcijańskiej pojawia się w objawieniu św. Jana, według którego miał być, obok jaspisu, szmaragdu, chalcedonu, sardonyksu, szafiru, chryzolitu, berylu, krwawnika, topazu i hiacyntu, jednym z dwunastu kamieni węgielnych niebiańskiej Jerozolimy. Na każdym z nich miało widnieć imię jednego z dwunastu Apostołów.
Literatura
Nozedar A., The illustrated signs & symbols sourcebook. An A to Z compendium of over 1000 designs, New York 2010.
Scott C., Encyclopedia of Crystal, Gem & Metal Magic, St. Paul 1996.
Leksykon symboli, Warszawa 1991.
Kopaliński W., Słownik symboli, Warszawa 2006.
Zaświaty i krainy mityczne. Leksykon, red. Sacha-Piekło M., Kraków 1999.
Frazer J. G., Złota gałąź. Studia z magii i religii, Kraków 2012.
Forstner D., Świat symboliki chrześcijańskiej, Warszawa 1990.
Wypustek A., Magia antyczna, Wrocław 2001.
Harper D., Amethyst, [w:] Online Etymological Dictionary, [online], dostępny w Internecie: http://www.etymonline.com/ [dostęp: 11.03.2017].
(aut. Izabela Ozga)