Chmiel
(Utworzył nową stronę „ {{Leksykon |typ=fiction }}__BEZSPISU__<categorytree mode=all style="float:right; clear:right; margin-left:1ex; border:1px solid gray; padding:0.7ex; background-c...”) |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
}}__BEZSPISU__<categorytree mode=all style="float:right; clear:right; margin-left:1ex; border:1px solid gray; padding:0.7ex; background-color:white">Chmiel (Bibliografia)</categorytree>[[Plik:Chmiel.png|300px|thumb|left|Cilenšek M., <i>Naše škodljive rastline</i>, 1892.]] '''CHMIEL''' — roślina znana także z historii wierzeń. | }}__BEZSPISU__<categorytree mode=all style="float:right; clear:right; margin-left:1ex; border:1px solid gray; padding:0.7ex; background-color:white">Chmiel (Bibliografia)</categorytree>[[Plik:Chmiel.png|300px|thumb|left|Cilenšek M., <i>Naše škodljive rastline</i>, 1892.]] '''CHMIEL''' — roślina znana także z historii wierzeń. | ||
− | <h2>Nazwa</h2>Chmiel zwany był także wilczkiem od swojego łacińskiego miana <i>humulus lupulus</i>. Nazwa chmielu etymologicznie spokrewniona jest z [[soma | somą]], napojem bogów w mitologii indyjskiej. Od nazwy tej rośliny pochodzi również określenie podchmielony, czyli pod wpływem napoju odurzającego.<h2>Charakterystyka</h2>Chmiel wchodził w skład piwa, którego spożywanie miało w dawnych kulturach religijne, a co za tym idzie także mitologiczne, konotacje. W folklorze słowiańskim chmielu używano podczas obrzędów weselnych i wiosennych. Pojawiał się zarówno w samym obrzędzie weselnym jak i związanych z nim pieśniach. Jedna z nich, śpiewana po oczepinach, nosiła tytuł „Chmiel”. Był symbolem pierwiastka męskiego i siły rozrodczej. Od czasów chrześcijańskich wiązano go z diabłem, ponieważ miał być nie tylko odpowiedzialny za jego stworzenie, ale z niego oraz z [[jęczmień | jęczmienia]] uwarzył on piwo, którym spił Noego. | + | |
− | W mitologii celtyckiej chmiel pojawia się w przepowiedni [[druid | druida]] Beag Mac De, tyczącej [[Diarmuid | Diarmuida]]. Według niej śmierć miała go dosięgnąć między innymi wtedy, gdy będzie pił piwo uwarzone z jednego ziarna [[chmiel | chmielu]]. Był to tylko jeden z warunków, który musiał zostać spełniony, by przepowiednia dopełniła się. <h2>Literatura</h2> | + | <h2>Nazwa</h2> |
− | <ul><li>Kowalik A., <i>Kosmologia dawnych Słowian</i>, Kraków 2004.</li><li>Boryś W., <i>Słownik etymologiczny języka polskiego</i>, Kraków 2005.</ul> | + | Chmiel zwany był także wilczkiem od swojego łacińskiego miana <i>humulus lupulus</i>. Nazwa chmielu etymologicznie spokrewniona jest z [[soma | somą]], napojem bogów w mitologii indyjskiej. Od nazwy tej rośliny pochodzi również określenie podchmielony, czyli pod wpływem napoju odurzającego. |
− | (aut. [[Izabela Ozga]])[[Kategoria: Zielnik]] | + | |
+ | <h2>Charakterystyka</h2> | ||
+ | Chmiel wchodził w skład piwa, którego spożywanie miało w dawnych kulturach religijne, a co za tym idzie także mitologiczne, konotacje. W folklorze słowiańskim chmielu używano podczas obrzędów weselnych i wiosennych. Pojawiał się zarówno w samym obrzędzie weselnym jak i związanych z nim pieśniach. Jedna z nich, śpiewana po oczepinach, nosiła tytuł „Chmiel”. Był symbolem pierwiastka męskiego i siły rozrodczej. Od czasów chrześcijańskich wiązano go z diabłem, ponieważ miał być nie tylko odpowiedzialny za jego stworzenie, ale z niego oraz z [[jęczmień | jęczmienia]] uwarzył on piwo, którym spił Noego. | ||
+ | |||
+ | W mitologii celtyckiej chmiel pojawia się w przepowiedni [[druid | druida]] Beag Mac De, tyczącej [[Diarmuid | Diarmuida]]. Według niej śmierć miała go dosięgnąć między innymi wtedy, gdy będzie pił piwo uwarzone z jednego ziarna [[chmiel | chmielu]]. Był to tylko jeden z warunków, który musiał zostać spełniony, by przepowiednia dopełniła się. | ||
+ | |||
+ | <h2>Literatura</h2> | ||
+ | <ul><li>Kowalik A., <i>Kosmologia dawnych Słowian</i>, Kraków 2004.</li> | ||
+ | <li>Boryś W., <i>Słownik etymologiczny języka polskiego</i>, Kraków 2005.</ul> | ||
+ | |||
+ | (aut. [[Izabela Ozga]]) | ||
+ | |||
+ | [[Kategoria: Zielnik]] |
Wersja z 13:45, 25 lut 2017
LEKSYKON FANTASTYKI | |
fiction |
Nazwa
Chmiel zwany był także wilczkiem od swojego łacińskiego miana humulus lupulus. Nazwa chmielu etymologicznie spokrewniona jest z somą, napojem bogów w mitologii indyjskiej. Od nazwy tej rośliny pochodzi również określenie podchmielony, czyli pod wpływem napoju odurzającego.
Charakterystyka
Chmiel wchodził w skład piwa, którego spożywanie miało w dawnych kulturach religijne, a co za tym idzie także mitologiczne, konotacje. W folklorze słowiańskim chmielu używano podczas obrzędów weselnych i wiosennych. Pojawiał się zarówno w samym obrzędzie weselnym jak i związanych z nim pieśniach. Jedna z nich, śpiewana po oczepinach, nosiła tytuł „Chmiel”. Był symbolem pierwiastka męskiego i siły rozrodczej. Od czasów chrześcijańskich wiązano go z diabłem, ponieważ miał być nie tylko odpowiedzialny za jego stworzenie, ale z niego oraz z jęczmienia uwarzył on piwo, którym spił Noego.
W mitologii celtyckiej chmiel pojawia się w przepowiedni druida Beag Mac De, tyczącej Diarmuida. Według niej śmierć miała go dosięgnąć między innymi wtedy, gdy będzie pił piwo uwarzone z jednego ziarna chmielu. Był to tylko jeden z warunków, który musiał zostać spełniony, by przepowiednia dopełniła się.
Literatura
- Kowalik A., Kosmologia dawnych Słowian, Kraków 2004.
- Boryś W., Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków 2005.
(aut. Izabela Ozga)