Dybuk

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[−] Dybuk (Bibliografia)

  Clovis LaFay

  Oko jelenia

  Trylogia husycka

[−] Dybuk (Filmografia)

  Czynnik PSI

Lilien E. M., Dybbuk, Ilustracja zamieszczona w niemieckim wydaniu Biblii, w księdze Hioba.

DYBUK — w judaizmie duch, który opętał osobę żywą.

Nazwa

Nazwa dybuk bierze swój początek od hebrajskiego słowa dibbuk, co tłumaczy się jako przylgnięty, czepiający się.

Rodowód

Dybuk wywodzi się od duszy zmarłego. Konkretniej rzecz biorąc jest to dusza człowieka zmarłego, która nie może zaznać spokoju z powodu niedokończonych spraw bądź grzechu. Pojęcie dybuka wiążę się także ściśle z wędrówką dusz. Dusza zmarłego, która po śmierci ze wspomnianych powodów nie może wcielić się w inne ciało, wchodzi w osobę żywą. Jest to forma opętania.

Charakterystyka

Siedzibą dla dybuka często stają się ciała osób obciążonych grzechem, często jest to wina zatajona. Dybuk przemawia ustami osoby opętanej. Wypędzić go można poprzez egzorcyzm. Należy również poznać przyczynę dla której nie może zaznać spokoju.

W tradycji żydowskiej wypędzaniem dybuków zajmowali się mistrzowie zwani z herbajskiego Mistrzami Imienia, baal szem. Ponadto tradycja dybuków była popularna wśród żydów aszkenazyjskich, szczególnie kabalistów.

Literatura

• Jędrzejewski P., Judaizm bez tajemnic, Kraków 2012.
• Unterman A., Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, Warszawa 1994.
• Zaświaty i krainy mityczne. Leksykon, pod red. Sacha-Piekło M., Kraków 1999.

(aut. Izabela Ozga)