Edgar Allan Poe

(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(Opowiadania)
(Opowiadania)
Linia 279: Linia 279:
 
*Some Words with a Mummy (1845)
 
*Some Words with a Mummy (1845)
 
*The Power of Words (1845) - '''Potęga słowa'''  [[Wybór opowiadań]]
 
*The Power of Words (1845) - '''Potęga słowa'''  [[Wybór opowiadań]]
*The Imp of the Perverse (1845)
+
*The Imp of the Perverse (1845) - '''Bies przewrotności'''  lub '''Duch Przekory'''  [[Opowieści niesamowite]], [[Wybór opowiadań]], [[Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze]], [[Demony perwersji. Opowieści niezwykłe]]
 
*The System of Dr. Tarr and Prof. Fether (1845) - '''System doktora Smoły i profesora Pierza'''  [[Opowiadania (Poe)|Opowiadania]], [[Diabeł w dzwonnicy]]
 
*The System of Dr. Tarr and Prof. Fether (1845) - '''System doktora Smoły i profesora Pierza'''  [[Opowiadania (Poe)|Opowiadania]], [[Diabeł w dzwonnicy]]
 
*The Facts of M. Valdemar's Case (1845) - '''Fakty w sprawie pana Valdemara''' lub '''Prawdziwy opis wypadku z panem Waldemarem''' lub '''Prawdziwe fakty w sprawie pana Valdemara''' lub '''Prawdziwy opis przypadku M. Valdemara''' lub '''Prawdziwy opis wypadku z P. Waldemarem''' lub '''Prawdziwy opis przypadku M. Valdemara'''  [[Fantastyczne opowieści]], [[Opowieści niesamowite]], [[Opowieści nadzwyczajne]], [[SFera - Wydanie Specjalne 1 (1) 2003]], [[Wielka księga strachu]], [[Wybór opowiadań]], [[Opowiadania (Poe)|Opowiadania]], [[Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze]]
 
*The Facts of M. Valdemar's Case (1845) - '''Fakty w sprawie pana Valdemara''' lub '''Prawdziwy opis wypadku z panem Waldemarem''' lub '''Prawdziwe fakty w sprawie pana Valdemara''' lub '''Prawdziwy opis przypadku M. Valdemara''' lub '''Prawdziwy opis wypadku z P. Waldemarem''' lub '''Prawdziwy opis przypadku M. Valdemara'''  [[Fantastyczne opowieści]], [[Opowieści niesamowite]], [[Opowieści nadzwyczajne]], [[SFera - Wydanie Specjalne 1 (1) 2003]], [[Wielka księga strachu]], [[Wybór opowiadań]], [[Opowiadania (Poe)|Opowiadania]], [[Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze]]

Wersja z 00:50, 9 mar 2014

Edgar Allan Poe
Poe1.jpeg
Data i miejsce urodzenia 19 stycznia,1809
Boston
Data i miejsce śmierci 7 października 1849
Baltimore
Narodowość USA
Strona domowa
Poe2.jpeg
Poe3.jpeg
Ukochana żona Poego, Virginia

Edgar Allan Poe urodzony w Bostonie w 1809 amerykański pisarz, poeta, wydawca, krytyk i redaktor. Przedstawiciel romantyzmu w literaturze amerykańskiej. W jego twórczości dominowały wątki fantastyki i horroru. Zapoczątkował gatunek noweli kryminalnej (Zabójstwo przy Rue Morgue, Złoty żuk). Stworzył także pierwszą w literaturze postać detektywa – C. Auguste'a Dupina, który rozwiązuje zagadki kryminalne stosując metody dedukcji.

Jego prozę charakteryzował silny psychologizm postaci (prekursorski względem późniejszej psychoanalizy) oraz surrealistyczne, skrajnie brutalne opisy makabry, przywołujące na myśl stany epileptyczne czy upojenie alkoholowe. W twórczości Edgara Allana Poe odnaleźć można postawy choroby wieku – neurozy, świadomości dualizmu świata czy też bólu istnienia, które pod koniec XIX wieku stały się sztandarowymi pojęciami nowych nurtów sztuki: dekadentyzmu, ekspresjonizmu oraz symbolizmu.

Poe inspirował zarówno Baudelaire'a, Huysmansa, Dostojewskiego, Meyrinka, de Quinceya, Bierce'a, Lovecrafta, jak i całą rzeszę poetów surrealistycznych. Stephane Mallarme określił jego poemat Ulallume jako odbiegające od schematów swojej epoki arcydzieło poezji. Za jego przykładem szło wielu twórców, również polskich, np. Stefan Grabiński.

Zarówno poezję, jak i prozę Edgara Allana Poego tłumaczyło na polski wielu wybitnych literatów, jak np. Stanisław Wyrzykowski, Antoni Lange, Bolesław Leśmian czy Zenon Przesmycki. Twórczością Poego inspirowali się filmowcy, tworząc mniej lub bardziej wierne ekranizacje jego opowiadań. Do najbardziej znanych dzieł filmowych należy nakręcony w latach 60. XX wieku cykl Rogera Cormana.

Edgarami nazwano po nim nagrody przyznawane przez organizację Mystery Writers of America.

Spis treści

Młodość

Edgar Allan Poe urodził się w Bostonie w stanie Massachusetts 19 stycznia 1809 roku, jako drugie dziecko aktorki Elizabeth Arnold Hopkins Poe i aktora Davida Poego, Jr. Miał starszego brata Williama Henry'ego Leonarda Poego i młodszą siostrę Rosalię Poe. Imię Edgar mogło być mu nadane po postaci z szekspirowskiego Króla Leara, sztuce, którą para grała w 1809 roku. Ojciec opuścił rodzinę w 1810 roku, a matka zmarła rok później na gruźlicę. Poe został zabrany do domu Johna Allana, odnoszącego sukcesy szkockiego handlowca w Richmond, w stanie Wirginia. Allanowie byli dla niego rodziną zastępczą, formalnie nigdy go nie zaadoptowali, choć nadali mu nazwisko Edgar Allan Poe. John Allan na przemian rozpieszczał i agresywnie karał swego wychowanka. Rodzina, razem z żoną Allana, Frances Valentine Allan, wypłynęła do Anglii w 1815 roku. Poe uczęszczał do szkoły w Irvine w Szkocji, zanim dołączył do rodziny w Londynie w 1816. Uczył się w szkole z internatem w Chelsea do lata 1817. Następnie wstąpił do szkoły Reverend John Bransby’s Manor House School w Stoke Newington.

Poe przeprowadził się z powrotem z Allanami do Richmond w 1820 roku. W marcu 1825 zmarł wujek Johna Allana oraz biznesowy dobroczyńca William Galt, jedni z najbogatszych ludzi w Richmond, pozostawiając Allanowi spadek szacowany na 750 000 dolarów. Poe zapisał się na roczne studia językowe na Uniwersytecie Virginia w lutym 1826 roku. Uniwersytet był prowadzony zgodnie z ideałami jego założyciela Thomasa Jeffersona. Obowiązywały ścisłe zasady zabraniające hazardu, jazdy konnej, noszenia broni, używania tytoniu i alkoholu, jednak były one generalnie ignorowane. Jefferson uchwalił system zarządzania przez samych studentów, pozwalający im zapisywać się samodzielnie na dane kierunki, uzgadniać między sobą zarząd i zgłaszać swoje pomysły do rady wydziału. Ten jedyny w swoim rodzaju system był wciąż chaotyczny, z dużą liczbą osób nie kończących studiów. W tym czasie Poe stracił kontakt z Royster i skłócił się ze swoim ojcem zastępczym w związku z długami, w jakie popadł uprawiając hazard. Poe twierdził, że Allan nie dawał mu dość pieniędzy na zajęcia, zakup potrzebnych książek, na umeblowanie pokoju. Allan przysyłał dodatkowe fundusze i ubrania, lecz długi Poego ciągle rosły. Po roku zrezygnował ostatecznie ze studiów i nie czując się mile widziany w Richmond (zwłaszcza gdy dowiedział się, że jego ukochana Royster wyszła za Alaxandra Sheltona), wybrał się w podróż do Bostonu w 1827 roku, utrzymując się z prac dorywczych jako urzędnik i autor tekstów do gazet. W pewnym momencie zaczął używać pseudonimu Henri de Rennet.

Nie będąc w stanie się utrzymać, 27 maja 1827 roku, Poe zaciągnął się do armii USA jako szeregowy. Używając nazwiska Edgar. Twierdził, że ma 22 lata, choć w rzeczywistości miał dopiero 18. Służył najpierw w forcie Independence w bostońskim porcie za 5 dolarów miesięcznie. Tego samego roku wydał swoją pierwszą książkę, 40 – stronicową kolekcję poezji pt. Tamerlane i inne poezje. Zostało wydrukowanych zaledwie 50 kopii, a zbiór nie zwrócił niczyjej uwagi. Regiment Poego został oddelegowany do fortu Moultrie w Charleston w Południowej Karolinie. Podróżował brygiem Waltham. 8 listopada 1827 roku Poe otrzymał stanowisko rusznikarza, który przygotowuje pociski dla artylerii. Jego miesięczna płaca podwoiła się. Po odsłużeniu dwóch lat i osiągnięciu stopnia chorążego (najwyższego stanowiska, jakie jest możliwe dla podoficera), Poe szukał sposobu, aby zakończyć służbę wcześniej. Ujawnił swoje prawdziwe nazwisko i wszystkie okoliczności dowódcy, pułkownikowi Howardowi. Howard zgodził się na to, aby Poe został zwolniony, jeśli ten pogodziłby się z Johnem Allanem. Minęło kilka miesięcy i prośby do Allana były ignorowane. Allan nie napisał do Poego nawet, by powiadomić go o chorobie macochy. Frances Allan zmarła 28 lutego 1829 roku, a Poe przybył do domu dzień po jej pogrzebie. Być może łagodniejąc po śmierci żony, John Allan zgodził się wspierać prośby Poego o wcześniejsze zwolnienie z wojska, aby ten mógł otrzymać powołanie do amerykańskiej akademii wojskowej w West Point.

Poe został ostatecznie zwolniony 15 kwietnia 1829 roku. Zanim wstąpił do West Point, przeprowadził się do Baltimore na pewien czas, zatrzymując się u owdowiałej ciotki Marii Clemm, jej córki Virginii Elizy Clemm, jej brata Henry'ego oraz jego kalekiej babki Elizabeth Cairnes Poe. W tym czasie opublikował drugą książkę Al Aaraaf, Tamerlane and Minor Poems w Baltimore w 1829 roku.

Poe wyjechał do akademii West Point 1 lipca 1830 roku. W październiku 1830 John Allan poślubił swoją drugą wybrankę Louise Patterson. Małżeństwo oraz ciągłe sprzeczki z Poem o nieprawne dzieci Allana, doprowadziły przybranego ojca do decyzji o wyrzeczeniu się Edgara. Poe zdecydował się na opuszczenie West Point przez umyślne dostanie się pod sąd wojskowy. 8 lutego 1831 roku był sądzony za rażące zaniedbania w służbie i nieposłuszeństwo w wykonywaniu rozkazów przez odmawianie uczęszczania na zajęcia, do kościoła i stawiania się na zbiórkach i ćwiczeniach. Poe taktycznie odpierał zarzuty, by uzyskać zwolnienie, wiedząc o tym, że i tak będzie uznany winnym.

Opuścił Nowy Jork w lutym 1831 roku i wydał poezję w 3 tomach Poems. Książka była finansowana z pomocą zaprzyjaźnionych kadetów z West Point. Mogli oni oczekiwać wersów podobnych do tych, w których Poe pisał satyrycznie o dowodzących oficerach. Zbiór przedrukowany przez Elam Bliss of New York, został nazwany „drugą edycją” i zawierał stronę mówiącą, że tom jest dedykowany z wyrazami szacunku amerykańskiemu korpusowi kadetów. W książce znalazły się raz jeszcze wiersze z Tamerlane i Al Aaraaf, ale również 6 innych, m.in.: Do Heleny, Israfel czy Miasto w morzu. Poe wrócił do Baltimore do ciotki, brata i kuzynki w marcu 1831 roku. Jego starszy brat Henry, który był w złym stanie zdrowotnym z powodu problemów z alkoholem, zmarł 1 sierpnia 1831 roku.

Kariera pisarska

Po śmierci brata Poe zaczął podejmować poważniejsze próby zostania pisarzem. Wybrał bardzo trudny okres w amerykańskiej działalności wydawniczej. Był pierwszym znanym Amerykaninem, który próbował żyć tylko z samego pisania, co było trudne z powodu braku międzynarodowego prawa autorskiego. Wydawcy często kopiowali prace bez honorariów. Pomimo znacznego wzrostu liczby amerykańskich czasopism, wiele z nich nie przetrwało więcej niż kilku wydań i publicyści często odmawiali zapłaty autorom tekstów lub płacili im później, niż to było obiecane. Poe, mimo prób kontynuowania kariery literackiej, był zmuszony stale do zwracania się z upokarzającymi błaganiami o pieniądze, jak i o inne formy wsparcia do końca życia.

Po kilku próbach z poezją, zaczął on zwracać się w stronę prozy. Umieścił kilka historii w Filadelfii i zaczął pracę nad swym jedynym dramatem Politian. The Saturday Visitor, gazeta z Baltimore, przyznała mu w październiku 1833 roku nagrodę za nowelę Rękopis znaleziony w butli. Utwór zwrócił uwagę Johna P. Kennedy'ego, mieszkańca Baltimore ze sporym majątkiem. Pomógł on autorowi w publikacji kilku historii i zapoznał go z Thomasem W. White'em, redaktorem Southern Literary Messenger w Richmond. Poe został jego asystentem w sierpniu 1835 roku, jednak po kilku tygodniach został zwolniony, gdyż był wielokrotnie przyłapany w stanie upojenia alkoholowego. Wracając do Baltimore, Poe potajemnie poślubił Virginię, swoją kuzynkę, 22 września 1835 roku. Miała ona wtedy zaledwie 13 lat, choć na dokumentach z certyfikatu małżeńskiego widniał wiek 21 lat. Po zapewnieniach poprawienia swojego zachowania White przywrócił go do pracy. Pisarz przeniósł się wraz z Virginią i jej matką z powrotem do Richmond. Z gazetą Southern Literary Messenger był związany do stycznia 1837 roku. W tym czasie jej nakład zwiększył się z 700 do 3500 egzemplarzy. Tam opublikował kilka wierszy, recenzji książek, krytyk i historii. 16 maja 1836 roku artysta miał drugą ceremonię ślubną w Richmond z Virginią Clemm, tym razem oficjalną.

Przygody Artura Gordona Pyma zostały opublikowane i były szeroko recenzowane w 1838 roku. Latem 1839, Poe został asystentem redaktora Burton's Gentleman's Magazine. Publikował liczne artykuły, historie, recenzje, wzmacniając swoją reputację jako bezkompromisowego krytyka, którą zyskał już sobie, pracując dla Southern Literary Messenger. W 1839 została opublikowana 2-tomowa kolekcja Opowieści groteskowo-arabeskowe, choć zarobił na niej niewiele pieniędzy to otrzymał mieszane recenzje. Poe opuścił Burton's Gentleman's Magazine po około roku i znalazł zatrudnienie jako asystent w Graham's Magazine.

W czerwcu 1840 roku autor ogłosił intencje założenia swojego własnego czasopisma, The Stylus. Początkowo chciał nazwać je The Penn, gdyż miało być wydawane w Filadelfii. W wydaniu Saturday Evening Post z 6 lipca 1840 roku , Poe kupił miejsce na reklamę jego prospektu o treści: Prospekt magazynu Penn, literackiego miesięcznika, redagowanego i wydawanego w mieście Filadelfia przez Edgara Allana Poego. Magazyn nie ujrzał jednak światła dziennego za jego życia. W tym czasie próbował on zapewnić sobie stanowisko w administracji Johna Tylera, utrzymując, że jest on członkiem partii Wigów. Miał nadzieję na mianowanie do pracy w biurze rządowym w Filadelfii z pomocą syna prezydenta Tylora, Roberta, znajomego Fredericka Thomasa, przyjaciela Poe. Sam autor nie pojawił się na spotkaniu z Thomasem, by uzgodnić szczegóły w połowie września 1842 roku, twierdząc, że był chory, choć Thomas uważał, że był po prostu pijany. Chociaż obiecał on nominację, wszystkie miejsca były już zajęte przez innych.

W styczniu 1842 roku pokazały się pierwsze oznaki gruźlicy u Virginii. Poe relacjonował to zdarzenie wspominając o przerwanych naczyniach krwionośnych w okolicach gardła. Wyzdrowiała tylko częściowo. Pisarz zaczął pić jeszcze intensywniej przez stres spowodowany chorobą Virginii. Opuścił Graham's Magazine i znalazł sobie nowe zajęcie w czasie wyborów na rządowe stanowiska. Powrócił do Nowego Jorku, gdzie pracował krótko dla Evening Mirror, zanim został redaktorem Broadway Journal, a później jego właścicielem. Odseparował się on od innych pisarzy oskarżając publicznie Henry'ego Wadswortha Longfellowa o plagiat, choć ten nigdy mu nie odpowiedział. 29 stycznia 1845 roku jego wiersz Kruk pojawił się w Evening Mirror i zyskał ogromną popularność. Choć jego nazwisko stało się już znane, zapłacono mu za publikacje tylko 9 dolarów.

The Broadway Journal upadł w 1846. Poe przeniósł się do domu w rejonie Fordham, części Bronxu w Nowym Jorku. Tu Virginia zmarła 30 stycznia 1847 roku. Biografowie i krytycy sugerują, że częsty motyw „śmierci pięknej kobiety” ma swoje źródło w stracie kobiet jego życia.

Coraz mniej stabilny po śmierci żony, Poe próbował zalecać się do poetki Sarah Helen Whitman. Ich związek się nie udał, prawdopodobnie z powodu picia i nieprzewidywalnego zachowania autora. Jednak są mocne dowody na to, że to matka Whiteman interweniowała i przyczyniła się do rozpadu związku. Poe wrócił do Richmond i wznowił związek z miłością lat młodzieńczych Sarah Elmirą Royster.

Śmierć Poego

3 października 1849 roku Poe został znaleziony na ulicach Baltimore w stanie delirium, a także – zgodnie ze słowami człowieka, który go znalazł, Josepha W. Walkera – w wielkiej niedoli i potrzebie natychmiastowej pomocy lekarskiej. Poe został zabrany do szpitala Washington College Hospital, gdzie zmarł w niedzielę, 7 października 1849 roku o godzinie 5.00 nad ranem. Poe nie wrócił do stanu, w którym mógłby wystarczająco dokładnie wyjaśnić, jak znalazł się w tak skrajnej sytuacji. Ponadto nie miał on na sobie swoich własnych ubrań. Poe w nocy śmierci miał krzyczeć ciągle nazwisko Reynolds, choć nie jest do końca jasne, do kogo dokładnie się odwoływał. Niektóre źródła podają, że jego ostatnimi słowami było zdanie Panie miej w opiece moją biedną duszę. Wszystkie medyczne zapisy, razem ze świadectwem jego śmierci zaginęły. Gazety donosiły o takich powodach zgonu jak zator mózgu i zapalenie mózgu, co było powszechnym eufemizmem stosowanym dla przypadków śmierci z powodów alkoholizmu, łączących się z niesławą. Jednakże rzeczywista przyczyna jego śmierci pozostaje tajemnicą. Jeszcze przed 1872 przyjmowano, że Poe padł ofiarą ludzi, którzy kilkakrotnie siłą zmuszali innych do głosowania na określonego kandydata w okresie wyborczym, ale spekulacje dotyczyły też majaczeń alkoholowych, choroby serca, epilepsji, kiły, zapalenia opon mózgowo–rdzeniowych, cholery czy wścieklizny.

W dzień pochówku, na łamach New York Tribune pojawił się obszerny nekrolog z podpisem "Ludwig". Został on opublikowany w całym kraju. Zaczynał się od doniesienia, że Edgar Allan Poe nie żyje. Zmarł w Baltimore przedwczoraj. Wiadomość ta może zaskoczyć wielu, lecz tylko niewielu będzie się z tego powodu smucić. Ludwig został szybko zidentyfikowany jako Rufus Wilmot Griswold, redaktor, krytyk, antologista, który nosił w sobie urazę do Poego od 1842 roku. Griswold stał się niejako literackim egzekutorem i próbował zniszczyć reputację wroga po jego śmierci.

Rufus Griswold napisał biograficzny artykuł o Poem pt. Pamiętniki autora, włączone do jego tomu prac zebranych z 1850 roku. Griswold przedstawił Poego jak zdeprawowanego, uzależnionego od narkotyków pijaka i szaleńca i załączył jego listy jak dowód. Wiele z tych stwierdzeń było wierutnymi kłamstwami lub zniekształconymi półprawdami. Książka Griswolda została potępiona przez tych, którzy dobrze znali Poego, lecz stała się jednocześnie dziełem popularnym i akceptowanym. Stało się tak dlatego, że była to jedyna pełna biografia dostępna na rynku, szeroko przedrukowywana i po części elektryzująca czytelników na myśl o czytaniu prac „złego” człowieka. Listy, które Griswold przedłożył jako dowód opisu cech Poego, okazały się potem fałszerstwem.

Pisarstwo

Najbardziej znane prace Poe zalicza się do literatury gotyckiej. Tematyka owych utworów oscyluje wokół zagadnień śmierci, wraz z jej fizycznymi oznakami, skutkami rozkładu, problemem przedwczesnego pochówku, ożywienia martwych oraz żałoby. Wiele z dzieł Poego jest wiązanych z czarnym romantyzmem, literacką reakcją na transcendentalizm, w stosunku do którego Poe był wysoce niechętny. Odnosił się do zwolenników ruchu w sposób prześmiewczy (określając ich jako Frogpondians po nazwie jeziora w parku Boston Common), a z ich twórczości kpił jako przepełnionej nadmierną chęcią metaforyzowania, „popadania w niejasności dla samych niejasności i w mistycyzm dla samego mistycyzmu”. Poe pisał w liście do Thomasa Holley’a Chiversa, że nie odczuwał niechęci do wszystkich reprezentantów transcendentalizmu, lecz tylko do znajdujących się pośród nich sofistów i tych, którzy próbowali udawać.

Poza utworami grozy, autor pisał też satyry, humorystyczne opowieści i żarty literackie. Stosował często ironię i niedorzeczną ekstrawagancję w celu uzyskania efektu komediowego.

Za życia, Poe był najczęściej rozpoznawany jako krytyk literacki. Jego kolega po fachu James Russell Lowell nazwał go „najbardziej wyrobionym, filozoficznym i nieustraszonym krytykiem prac, jaki pisał w Ameryce”, choć krytykował go metaforycznie w sytuacjach, jeśli ten okazjonalnie używał w swojej krytyce "cyjanowodoru zamiast atramentu". Poe był również znany jako twórca literacki i stał się pierwszym amerykańskim autorem XIX wieku, który był bardziej popularny w Europie niż w Stanach Zjednoczonych. Poe był szczególnie szanowany we Francji, po części dzięki wczesnym tłumaczeniom Charles'a Baudelaire'a.

Wczesne prace Poego zaczynają się od literatury detektywistycznej z fikcyjnym C. Auguste Dupinem, które były podstawą do kreacji późniejszych literackich utworów detektywistycznych. Sir Arthur Conan Doyle mówił, że „każda z historii detektywistycznych Poe jest źródłem, z którego czerpała cała literatura…. Gdzie były utwory detektywistyczne, nim Poe tchnął w nie iskrę życia?" – pytał.

Prace Poego dały początek niezliczonej liczbie naśladowców. Jednym interesującym trendem pośród nich były twierdzenia, wizjonerów i jasnowidzów, że byli oni niejako „wezwani” duchem utworów Poego. Najbardziej godny uwagi jest przypadek Lizzie Doten, która w 1863 roku opublikowała Poems from the Inner Life, gdzie utrzymywała, że otrzymała ona nowe kompozycje utworów od ducha Poego. Owe utwory były przeróbkami sławnych wierszy Poego, takich jak Dzwony.

Mimo to Poe nie był zachwalany, po części z powodu negatywnej percepcji jego osobistego charakteru, wpływającego na jego reputację[95]. William Butler Yeats był okazjonalnie krytykiem Poego i określił go raz „wulgarnym”[103]. Reprezentant transcendentalizmu Ralph Waldo Emerson zareagował na Kruka słowami „Nic w nim nie widzę”[104] i szyderczo odnosił się do Poego jako o „brzęczącym człowieczku” (the jingle man)[105]. Aldous Huxley pisał, że prace Poego ”wpadają w wulgaryzm”, przez to, że są „zbyt poetyckie” – odpowiadającą temu sytuacją jest noszenie pierścienia z diamentem na każdym palcu[106]. Fizyka i kosmologia

Kryptografia

Poe mocno interesował się dziedziną kryptografii. Umieścił ogłoszenie w filadelfijskiej gazecie Alexander's Weekly (Express) Messenger informując o jego zdolnościach i zachęcając do nadsyłania zgłoszeń z szyframi, które miał rozwiązać. W lipcu 1841 roku opublikował esej pt. A Few Words on Secret Writing w Graham's Magazine. Zdając sobie sprawę z publicznego zainteresowania tym tematem, napisał Złotego żuka, gdzie szyfry były integralną częścią fabuły.

Poe miał wpływ nie tylko na publiczne zainteresowanie kryptologią za jego czasów. William Friedman, najbardziej znany amerykański kryptolog, był mocno zainspirowany przez pisarza[115]. Zainteresowania ową dziedziną pojawiły się u Friedmanna po przeczytaniu Złotego żuka, gdy był jeszcze dzieckiem. Ową pasję wykorzystał w złamaniu japońskiego kodu PURPLE podczas II wojny światowej.


Poe: The Raven Edition

  • The Works of Edgar Allan Poe, The Raven Edition: Table of Contents and Index of the Five Volumes (2008) [non fiction]
  • 1 The Works of Edgar Allan Poe: Volume 1 (Raven Edition) (1903) [zbiór opowiadań]
  • 2 The Works of Edgar Allan Poe: Volume 2 (Raven Edition) (1903) [zbiór opowiadań]
  • 3 The Works of Edgar Allan Poe, Volume 3 (Raven Edition) (1903) [zbiór opowiadań]
  • 4 The Works of Edgar Allan Poe: Volume 4 (Raven Edition) (1903) [zbiór opowiadań]
  • 5 The Works of Edgar Allan Poe: Volume 5 (Raven Edition) (1903) [zbiór opowiadań]

Pym

Powieści

  • The Mystery of Arthur Gordon Pym (1961) z Juliusz Verne
  • The Masque of the Red Death (1964) z Elsie Lee
  • 200 Anos de Poe (2009)

Zbiory opowiadań

  • Tamerlane and Other Poems (1827)
  • Al Aaraaf, Tamerlane, and Minor Poems (1829)
  • Poems (1831)
  • Tales of the Grotesque and Arabesque, Vol. II (1840)
  • Tales of the Grotesque and Arabesque, Vol. I (1840)
  • The Prose Romances of Edgar A. Poe (1843)
  • Tales (1845)
  • The Raven and Other Poems (1845)
  • The Works of the Late Edgar Allan Poe, Vol. I: Tales (1850)
  • The Works of the Late Edgar Allan Poe, Vol. II: Poems and Miscellanies (1850)
  • The Works of the Late Edgar Allan Poe, Vol. III: The Literati (1850)
  • The Works of the Late Edgar Allan Poe, Vol. IV: Arthur Gordon Pym, &c. (1856)
  • The Bells and Other Poems (1912)
  • Tales of Mystery and Imagination (1933)
  • The Complete Tales and Poems of Edgar Allan Poe (1938)
  • Great Tales and Poems of Edgar Allan Poe (1940)
  • Tales of Mystery and Imagination (1941)
  • Some Tales of Mystery and Imagination (1944)
  • Fantastische Vertellingen (1947)
  • The Gold Bug and Other Stories (1947)
  • The Selected Prose and Poetry of Edgar Allan Poe (1951)
  • Fantastische Vertellingen (1953)
  • Selected Tales (1956) Opowiadania
  • The Portable Edgar Allan Poe (1957)
  • The Fall of the House of Usher and Other Tales (1960)
  • Tales of the Grotesque and Arabesque (1960)
  • Eight Tales of Terror (1961)
  • Selected Stories and Poems (1962)
  • Great Tales of Horror (1964)
  • Tales of Edgar Allan Poe (1965)
  • Complete Stories of Edgar Allan Poe (1966)
  • Complete Stories and Poems of Edgar Allan Poe (1966)
  • Tales of Mystery and Imagination (1968)
  • Ten Great Mysteries By Edgar Allan Poe (1970)
  • The Science Fiction of Edgar Allan Poe (1976)
  • The Illustrated Edgar Allan Poe by Satty (1976)
  • Famous Tales of Mystery and Horror (1980)
  • The Annotated Tales of Edgar Allan Poe (1981)
  • 18 Best Stories by Edgar Allan Poe (1983)
  • Edgar Allan Poe (1983)
  • Tales of Mystery and Imagination (1987)
  • Edgar Allan Poe: A Collection of Stories (1988)
  • The Raven and Other Poems (1990) with Gahan Wilson
  • The Fall of the House of Usher and Other Stories (1995)
  • The Pit and the Pendulum and Other Stories (1995)
  • Tales of Mystery and Imagination (1995)
  • The Murders in the Rue Morgue and Other Tales (Volume 2) (1997)
  • Edgar Allan Poe (1997)
  • Murders in the Rue Morgue & Other Stories (1998)
  • Nouvelles Histoires Extraordinaires (1999)
  • Dead Brides: Vampire Tales (1999)
  • The Collected Tales Of Edgar Allan Poe (2000)
  • The Raven & Other Poems and Tales (2001)
  • Edgar Allan Poe's Dark Dreams (2002)
  • The Fall of the House of Usher and Other Writings (2003)
  • Histórias Escolhidas por um Psicopata (2004)
  • Tales By: Edgar Allan Poe (2004)
  • The Selected Writings of Edgar Allan Poe (2004)
  • Edgar Allan Poe (2004) with Emily Hutchinson
  • Edgar Allan Poe's Tales of Mystery and Madness (2004) Opowieści tajemnicze i szalone
  • Edgar Allan Poe Collection: Adventure Classics (2005)
  • Tales of Terror (2005)
  • A Carta Roubada (2008)
  • Histórias Escolhidas por um Sarcástico (2008)
  • Selected Tales (2008)
  • Poe After Dark: 18 Tales of Mystery, Madness, and the Macabre (2009)
  • In the Shadow of the Master: Classic Tales by Edgar Allan Poe (2009)
  • Edgar Allan Poe: The Best of His Macabre Tales Complete and Unabridged (2009)
  • Edgar Allan Poe: Complete Tales and Poems (2009)
  • Edgar Allan Poe: Collected Works: Stories and Poems (2010)
  • The Dupin Mysteries (2010)
  • The Stories of Edgar Allan Poe (2010)
  • Edgar Allan Poe: Masters of the Weird Tale (2010)
  • Macabre Tales (2011)
  • Tales of Mystery and Imagination (2011)
  • The Murders in the Rue Morgue and Other Stories (2011)
  • Tales of Horror and Suspense (2011)
  • Tales of the Macabre (2011)
  • Tales of the Supernatural (2012)
  • Edgar Allan Poe: Collected Stories and a Selection of His Best Loved Poems (2012)
  • The Murders in the Rue Morgue and Other Tales (2012)
  • The Very Eye of Death (2012)
  • Opowieści nadzwyczajne
  • Opowieści niesamowite
  • Diabeł w dzwonnicy
  • Opowieści nieprawdopodobne
  • Wybór opowiadań
  • Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze

Omnibusy

  • The Select Works of Edgar Allan Poe, Vol. II: The Narrative of Arthur Gordon Pym / Eureka: A Prose Poem (1856) [omnibus]
  • Best of Gothic Horror (2000) [omnibus] z Robert Louis Stevenson i Mary Shelley

Zredagowane antologie

Chapterbooks

  • Eureka: A Prose Poem (1848)
  • The Raven (1884)
  • The Fall of the House of Usher (1998)
  • The Black Cat (1998)
  • The Masque of the Red Death (2010)
  • The Tell-Tale Heart (2010)

Opowiadania

Źródła

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony