Edward Krüger
m (Edmund przeniesiono do Edmund Krüger) |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Autor | {{Autor | ||
| − | | Imię = | + | | Imię =Edward |
| − | | Nazwisko = Krüger | + | | Nazwisko =Krüger |
| Grafika = | | Grafika = | ||
| − | | Podpis = | + | | Podpis = Znany głownie pod pseudonimem: Edmund Jezierski |
| Rok urodzenia =1881 | | Rok urodzenia =1881 | ||
| Dzień miesiąc urodzenia =listopad | | Dzień miesiąc urodzenia =listopad | ||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
}} | }} | ||
| − | Edmund Krüger ur. w listopadzie 1881 w Warszawie. | + | Edmund Krüger ur. w listopadzie 1881 w Warszawie. Pracował jako pomocnik drukarski. Mając 17 lat debiutował w „Bluszczu" nowelami i opowiadaniami. W latach 1904-1905 współpracował z „Kurierem Porannym" i „Przyjacielem Dzieci", później był urzędnikiem. W okresie 1922-1935 pracował W Wydziale Prasowym Komisariatu Rządu dla m. st. Warszawy. Autor kilkudziesięciu powieści historycznych (m.in. ''Przygody młodego ułana'', 1911; ''Przez krwawe boje'', 1911; ''W wąwozach Somosierry'', 1912; ''Odnowiciel'', 1915) oraz powieści współczesnych o tematyce wojennej (''W odmęcie wojny'', 1915; ''Dla ciebie Polsko'', 1922). |
| − | W dwudziestoleciu międzywojennym należał do najpoczytniejszych autorów książek dla młodzieży, zwłaszcza o tematyce | + | |
| − | Edmund Kruger jest także autorem kilku | + | Pisał pod pseudonimami Edward Jezierski i Janusz Kruk. |
| − | + | Zmarł 11 lipca 1935 w Warszawie. | |
| + | |||
| + | W dwudziestoleciu międzywojennym należał do najpoczytniejszych autorów książek dla młodzieży, zwłaszcza o tematyce fantastycznonaukowej: [[Władca przestworzy]] (M. Arct, W. 1912, dodatek do „Nowego Świata"); [[Zwycięzcy bieguna]] (M. Arct, W. 1912); [[Cuda wyspy tajemniczej]] (M. Arct, W. 1913); [[Wyspa elektryczna]] (E. Wende, W. 1923); [[Ludzie elektryczni]] (Wyd. „Świat", W. 1912). | ||
| + | |||
| + | Jego powieści nawiązywały, do popularnonaukowej prozy Juliusza Verne'a, Władysława Umińskiego, Erazma Majewskiego. Opowiadały o losach niezwykłych wynalazków i perypetiach uczonych, którzy zaprojektowali owe wynalazki - świadectwa panowania człowieka nad światem i nieokiełznanym żywiołem przyrody. Specyfiką fantastycznych utworów Krugera jest ich typowo polski charakter dostrzegalny zarówno w kreacjach bohaterów, jak i w realiach historycznych. Genialni wynalazcy kierują się idealnym, nieco rycerskim, romantycznym kodeksem honorowym, poświęcając życie w obronie swego narodu. Wychowawcze założenia powieści Krugera nie 'sprowadzają się do uniwersalnych, popularyzacyjnych opisów przyrody, osiągnięć wiedzy i techniki-ukazują emocje bohaterów działających w określonych warunkach społeczno-politycznych. „Cudowny wynalazek" jest symbolem potężnej siły, efektem wiedzy i pomysłowości inżyniera walczącego o niepodległość Polski, dźwigającego kraj z ruiny i zgliszcz wojennych. Postać inżyniera pełni istotne funkcje dydaktyczne: staje się wzorem bohatera przyszłości, ideałem dla młodego pokolenia. | ||
| + | |||
| + | Edmund Kruger jest także autorem kilku antyutopii przyszłościowych, w których polemizuje z ówczesnymi programami społeczno-politycznymi przedstawiając udramatyzowaną wizję rewolucji proletariackiej. Polemiką z powieścią Brunona Jasieńskiego [[Palę Paryż]] jest powieść [[Palę Moskwę]] (S. Cukrowski, 1930), krytykująca założenia ustroju komunistycznego. Podobny temat poruszają antyutopie [[A gdy komunizm zapanuje. Powieść przyszłości]] (S. Cukrowski, W. 1927) oraz [[Wyspa Lenina]] (S. Cukrowski. W. 1931), podejmujące opis politycznych uwarunkowań systemu, walk frakcyjnych i psychiki zaangażowanych w nie ludzi. | ||
| + | |||
| + | W dwóch kolejnych książkach: Andrzej Żarycz. Powieść - niestety fantazja (S. Cukrowski, W. 1930) oraz Precz z kryzysem. Powieść - niestety utopia (S. Cukrowski, W. 1934) podważa Kruger istotę gospodarczych, politycznych i ekonomicznych posunięć sanacji, proponując reformę ustroju II Rzeczpospolitej opartą na przesłankach systemu spółdzielczego. Utopie Edmunda Krugera stanowią niezwykle rzadką w warunkach polskich - odmianę traktatu zalecającego metodę stopniowego postępu społecznego i są wyrazem nie spełnionych marzeń autora, który zdawał sobie sprawę z nierealności swoich zamierzeń (zob. podtytuły ostatnich powieści). | ||
| + | |||
| + | ==Powieści== | ||
| + | *[[Władca przestworzy]] (M. Arct, W. 1912, dodatek do „Nowego Świata") | ||
| + | *[[Zwycięzcy bieguna]] (M. Arct, W. 1912) | ||
| + | *[[Cuda wyspy tajemniczej]] (M. Arct, W. 1913) | ||
| + | *[[Wyspa elektryczna]] (E. Wende, W. 1923) | ||
| + | *[[Ludzie elektryczni]] (Wyd. „Świat", W. 1912) fragment w [[Śniąc o potędze]], także jako [[E. Kruk]] | ||
| + | |||
| + | ==Utopie== | ||
| + | *[[Palę Moskwę]] (S. Cukrowski, 1930) | ||
| + | *[[A gdy komunizm zapanuje. Powieść przyszłości]] (S. Cukrowski, W. 1927) | ||
| + | *[[Wyspa Lenina]] (S. Cukrowski. W. 1931) | ||
| + | *[[Andrzej Żarycz. Powieść - niestety fantazja]] (S. Cukrowski, W. 1930) | ||
| + | *[[Precz z kryzysem. Powieść - niestety utopia]] (S. Cukrowski, W. 1934) | ||
Aktualna wersja na dzień 16:49, 21 maj 2014
| Edward Krüger | |
| Data i miejsce urodzenia | listopad,1881 Warszawa |
| Data i miejsce śmierci | 11 lipca 1935 Warszawa |
| Narodowość | Polska |
Edmund Krüger ur. w listopadzie 1881 w Warszawie. Pracował jako pomocnik drukarski. Mając 17 lat debiutował w „Bluszczu" nowelami i opowiadaniami. W latach 1904-1905 współpracował z „Kurierem Porannym" i „Przyjacielem Dzieci", później był urzędnikiem. W okresie 1922-1935 pracował W Wydziale Prasowym Komisariatu Rządu dla m. st. Warszawy. Autor kilkudziesięciu powieści historycznych (m.in. Przygody młodego ułana, 1911; Przez krwawe boje, 1911; W wąwozach Somosierry, 1912; Odnowiciel, 1915) oraz powieści współczesnych o tematyce wojennej (W odmęcie wojny, 1915; Dla ciebie Polsko, 1922).
Pisał pod pseudonimami Edward Jezierski i Janusz Kruk. Zmarł 11 lipca 1935 w Warszawie.
W dwudziestoleciu międzywojennym należał do najpoczytniejszych autorów książek dla młodzieży, zwłaszcza o tematyce fantastycznonaukowej: Władca przestworzy (M. Arct, W. 1912, dodatek do „Nowego Świata"); Zwycięzcy bieguna (M. Arct, W. 1912); Cuda wyspy tajemniczej (M. Arct, W. 1913); Wyspa elektryczna (E. Wende, W. 1923); Ludzie elektryczni (Wyd. „Świat", W. 1912).
Jego powieści nawiązywały, do popularnonaukowej prozy Juliusza Verne'a, Władysława Umińskiego, Erazma Majewskiego. Opowiadały o losach niezwykłych wynalazków i perypetiach uczonych, którzy zaprojektowali owe wynalazki - świadectwa panowania człowieka nad światem i nieokiełznanym żywiołem przyrody. Specyfiką fantastycznych utworów Krugera jest ich typowo polski charakter dostrzegalny zarówno w kreacjach bohaterów, jak i w realiach historycznych. Genialni wynalazcy kierują się idealnym, nieco rycerskim, romantycznym kodeksem honorowym, poświęcając życie w obronie swego narodu. Wychowawcze założenia powieści Krugera nie 'sprowadzają się do uniwersalnych, popularyzacyjnych opisów przyrody, osiągnięć wiedzy i techniki-ukazują emocje bohaterów działających w określonych warunkach społeczno-politycznych. „Cudowny wynalazek" jest symbolem potężnej siły, efektem wiedzy i pomysłowości inżyniera walczącego o niepodległość Polski, dźwigającego kraj z ruiny i zgliszcz wojennych. Postać inżyniera pełni istotne funkcje dydaktyczne: staje się wzorem bohatera przyszłości, ideałem dla młodego pokolenia.
Edmund Kruger jest także autorem kilku antyutopii przyszłościowych, w których polemizuje z ówczesnymi programami społeczno-politycznymi przedstawiając udramatyzowaną wizję rewolucji proletariackiej. Polemiką z powieścią Brunona Jasieńskiego Palę Paryż jest powieść Palę Moskwę (S. Cukrowski, 1930), krytykująca założenia ustroju komunistycznego. Podobny temat poruszają antyutopie A gdy komunizm zapanuje. Powieść przyszłości (S. Cukrowski, W. 1927) oraz Wyspa Lenina (S. Cukrowski. W. 1931), podejmujące opis politycznych uwarunkowań systemu, walk frakcyjnych i psychiki zaangażowanych w nie ludzi.
W dwóch kolejnych książkach: Andrzej Żarycz. Powieść - niestety fantazja (S. Cukrowski, W. 1930) oraz Precz z kryzysem. Powieść - niestety utopia (S. Cukrowski, W. 1934) podważa Kruger istotę gospodarczych, politycznych i ekonomicznych posunięć sanacji, proponując reformę ustroju II Rzeczpospolitej opartą na przesłankach systemu spółdzielczego. Utopie Edmunda Krugera stanowią niezwykle rzadką w warunkach polskich - odmianę traktatu zalecającego metodę stopniowego postępu społecznego i są wyrazem nie spełnionych marzeń autora, który zdawał sobie sprawę z nierealności swoich zamierzeń (zob. podtytuły ostatnich powieści).
Powieści
- Władca przestworzy (M. Arct, W. 1912, dodatek do „Nowego Świata")
- Zwycięzcy bieguna (M. Arct, W. 1912)
- Cuda wyspy tajemniczej (M. Arct, W. 1913)
- Wyspa elektryczna (E. Wende, W. 1923)
- Ludzie elektryczni (Wyd. „Świat", W. 1912) fragment w Śniąc o potędze, także jako E. Kruk
Utopie
- Palę Moskwę (S. Cukrowski, 1930)
- A gdy komunizm zapanuje. Powieść przyszłości (S. Cukrowski, W. 1927)
- Wyspa Lenina (S. Cukrowski. W. 1931)
- Andrzej Żarycz. Powieść - niestety fantazja (S. Cukrowski, W. 1930)
- Precz z kryzysem. Powieść - niestety utopia (S. Cukrowski, W. 1934)
