Faceci w czerni (film)
Faceci w czerni (1997)
Barry Sonnenfeld
| |
Scenariusz: | Ed Solomon |
Muzyka: | Danny Elfman |
Zdjęcia: | Donald Peterman |
Występują: | Will Smith |
Tommy Lee Jones | |
Linda Fiorentino | |
Vincent D'Onofrio | |
Rip Torn | |
Tony Shalhoub | |
Siobhan Fallon | |
Produkcja: | USA |
Typ | film |
Gatunek | science fiction, komedia |
Czas | 98 min. |
Faceci w czerni (oryg. Men in Black) – komedia science fiction produkcji amerykańskiej w reżyserii Barry'ego Sonnenfelda z roku 1997.
Spis treści |
Fabuła
Nowojorski policjant (Will Smith) goni bandytę, który później okazuje się... kosmitą. Wkrótce tajne służby postanawiają wcielić go do ,,Facetów w Czerni". Okazuje się najlepszym kandydatem na to stanowisko i zostaje przyjęty. Wraz ze swoim doświadczonym już partnerem (Tommy Lee Jones) musi ocalić świat. Okazuje się, że na Ziemi jest pełno obcych, a wszystko to ukrywa rząd USA. Jeden z nich posiada Galaktykę. Jeśli trafi ona w złe ręce, światu będzie grozić zagłada. Niestety właściciel Galaktyki zostaje zamordowany, a ją samą przejmuje inny Obcy, którego Agent J wraz ze swoim partnerem Agentem K muszą złapać.
Nagrody i nominacje
- Oscary 1998
- Najlepsza charakteryzacja
- Najlepsza muzyka oryginalna do komedii lub musicalu Danny Elfman (nominacja)
- Najlepsza scenografia Bo Welch, Cheryl Carasik (nominacja)
- Złote Globy 1998
- Najlepsza komedia lub musical (nominacja)
- BAFTA 1998
- Najlepsze efekty specjalne (nominacja)
- Grammy 1998
- Najlepsza kompozycja instrumentalna napisana dla filmu kinowego lub na potrzeby telewizji Danny Elfman za główny temat (nominacja)
- Amerykańska Gildia Scenografów 1998
- Najlepsza scenografia w filmie Bo Welch, Tom Duffield (nominacja)
- Czeskie Lwy 1998
- Nagroda publiczności
- Hugo 1998
- Najlepsza prezentacja dramatyczna Barry Sonnenfeld, Ed Solomon na podstawie opowiadania Eda Solomona (l) oraz komiksu Lowella Cunninghama (nominacja)
- MTV 1998
- Najlepsza piosenka filmowa "Men In Black", wyk. Will Smith
- Najlepsza scena walki za walkę pomiędzy Willem Smithem a kosmitą (gigantycznym karaluchem)
- Najlepszy film (nominacja)
- Najlepsza rola komediowa Will Smith (nominacja)
- Najlepszy duet Tommy Lee Jones, Will Smith (nominacja)
- Satelity 1998
- Złoty Satelita Najlepszy film animowany lub łączący w sobie różne media
- Najlepszy aktor w komedii lub musicalu Tommy Lee Jones (nominacja)
- Najlepsza aktorka drugoplanowa w komedii lub musicalu Linda Fiorentino (nominacja)
- Najlepsze efekty specjalne (nominacja)
- Najlepszy aktor drugoplanowy w komedii lub musicalu Rip Torn (nominacja)
- Saturny 1998
- Najlepszy film sci-fi
- Najlepszy aktor drugoplanowy Vincent D'Onofrio
- Najlepsza muzyka Danny Elfman
- Najlepszy aktor Will Smith (nominacja)
- Najlepsza reżyseria Barry Sonnenfeld (nominacja)
- Najlepszy scenariusz Ed Solomon (nominacja)
- Najlepsza charakteryzacja (nominacja)
- Najlepsze efekty specjalne (nominacja)
- Złote Szpule 1998
- Najlepszy montaż dźwięku w dialogach i technice ADR (nominacja)
- Najlepszy montaż dźwięku - efekty i imitacje dźwiękowe (nominacja)
- Najlepszy montaż dźwięku - muzyka (zagraniczna i krajowa) (nominacja)
Ciekawostki
- Efekt rozbryzgania się obcego został wykonany na planie, przy użyciu 100 litrów glutopodobnej substancji.
- Po pierwszych próbnych pokazach dla naczelnych wytwórni Columbia, przedstawiono niepełny plan końcowego ujęcia. Zachwyceni filmem, dali reżyserowi dodatkowy milion dolarów na realizację tej końcówki.
- Scenografia finału pościgu, zrealizowanego w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, trafiła do filmu przypadkiem. Barry Sonnenfeld zamierzał kręcić w nowojorskiej Filharmonii, kosztowałoby to jednak milion dolarów, więc zdecydowano się na tańszą lokację, która zresztą bardziej pasowała do koncepcji plastycznej filmu.
- Ujęcie przybycia robala Edgara do Nowego Jorku nakręcono w zimie, na pół roku przed właściwymi zdjęciami aktorskimi. Można to poznać po gęstej "konsystencji" dymów unoszących się z kominów.
- Słynne ujęcie odrastania głowy, zestrzelonej przez Jonesa, zajęło fachowcom z ILM aż siedem miesięcy. Natomiast część dialogu, mówionego cienkim głosikiem załatwiono w bardzo prosty sposób - Tony nawdychał się helu...
- Dwóch mackowatych nawigatorów w wielkiej hali animowało 26 lalkarzy ukrytych pod podłogą.
- Nowo narodzony obcy był zdalnie sterowaną marionetką Ricka Bakera, którą nakręcono w objęciach Willa Smitha na żywo na planie. Również paw, którym szkrab podziękował agentowi za odbiór porodu, był fizycznym efektem, ku niezadowoleniu aktora...
- Kiedy kręcono scenę wypełzania robactwa z rękawa Edgara, asystent operatora kamery na widok pełzającego paskudztwa z krzykiem uciekł z planu. Robale owe, to karaluchy madagaskarskie i były najbardziej pieczołowicie strzeżonymi "aktorami" filmu. Pod koniec każdego dnia zdjęciowego były dokładnie liczone.
- Czołówkę filmu z ważką śmigającą sobie wśród napisów początkowych, zrealizowano pół roku po ukończeniu zdjęć do filmu. Skrzydlaty robal był całkowicie cyfrowy, natomiast tło pustkowia wykonano jako makietę. Jedynie przejeżdżająca ciężarówka była prawdziwa.
- Błysk neurolizatora pamięci, słynnego urządzenia do kasowania wspomnień niewygodnych świadków, był efektem dodanym w postprodukcji. Można to zauważyć po absolutnym braku reakcji oczu aktorów na nagły flesz.
- Od chwili zdjęcia coraz bardziej rozkładającej się skóry z Edgara, wielki robal był całkowicie cyfrową kreacją magików z Industrial Light & Magic. Aktorzy na planie grali do prowizorycznej głowy, umieszczonej na drążku.
- Scena picia przez robala w skórze Edgara wody z cukrem byłą kręcona 15 razy. Vincent D'Onofrio, odtwórca tej roli, po skończeniu pracy nad nią, nabawił się rozstroju żołądka.
- Scenę testu strzelniczego wśród błyskających stroboskopów, Sonnefeld potraktował bardzo ulgowo. Liczył, że wytwórnia nie zgodzi się, by umieszczono ją w ostatecznej wersji filmu. Jednak po pierwszych próbnych pokazach, zaakceptowała ją.
- Pomysł na maleńkiego obcego, umieszczonego w głowie dużego, pochodził z zupełnie innego pomysłu scenariuszowego niż oryginalny. Pierwsze spotkanie Willa Smitha z kosmitami, miało nastąpić w barze, gdzie barman podciąga skórę szyi, spod której wylatuję snop światła. Jednak ten pomysł zamieniono na otwierającą się głowę barmana, w której znajduję się maleńki obcy, otoczony dookoła dźwigniami i monitorami. Ostatecznie tylko pomysł z otwieraną głową znalazł się w gotowym filmie, który został umieszczono w sekwencji w kostnicy.
Źródło
- [1] filmweb
- Film
- Filmy z 1997 roku
- Filmy w reżyserii Barry Sonnenfeld
- Filmy produkcji USA
- Filmy z muzyką Danny Elfman
- Filmy z udziałem Will Smith
- Filmy z udziałem Tommy Lee Jones
- Filmy z udziałem Linda Fiorentino
- Filmy z udziałem Vincent D'Onofrio
- Filmy z udziałem Rip Torn
- Filmy z udziałem Tony Shalhoub
- Filmy z udziałem Siobhan Fallon
- Filmy scenariusza Ed Solomon