Faceci w czerni (film)

Z encyklopediafantastyki.pl
Wersja E.magiera (dyskusja | edycje) z dnia 20:22, 22 wrz 2014
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Faceci w czerni (1997)

Barry Sonnenfeld
Men in Black

Faceci w czerni.jpg
Scenariusz: Ed Solomon
Muzyka: Danny Elfman
Zdjęcia: Donald Peterman
Występują: Will Smith
Tommy Lee Jones
Linda Fiorentino
Vincent D'Onofrio
Rip Torn
Tony Shalhoub
Siobhan Fallon
Produkcja: USA
Typ film
Gatunek science fiction, komedia
Czas 98 min.
Faceci w czerni1.jpg

Faceci w czerni (oryg. Men in Black) – komedia science fiction produkcji amerykańskiej w reżyserii Barry'ego Sonnenfelda z roku 1997.

Spis treści

Fabuła

Nowojorski policjant (Will Smith) goni bandytę, który później okazuje się... kosmitą. Wkrótce tajne służby postanawiają wcielić go do ,,Facetów w Czerni". Okazuje się najlepszym kandydatem na to stanowisko i zostaje przyjęty. Wraz ze swoim doświadczonym już partnerem (Tommy Lee Jones) musi ocalić świat. Okazuje się, że na Ziemi jest pełno obcych, a wszystko to ukrywa rząd USA. Jeden z nich posiada Galaktykę. Jeśli trafi ona w złe ręce, światu będzie grozić zagłada. Niestety właściciel Galaktyki zostaje zamordowany, a ją samą przejmuje inny Obcy, którego Agent J wraz ze swoim partnerem Agentem K muszą złapać.

Nagrody i nominacje

  • Oscary 1998
    • Najlepsza charakteryzacja
    • Najlepsza muzyka oryginalna do komedii lub musicalu Danny Elfman (nominacja)
    • Najlepsza scenografia Bo Welch, Cheryl Carasik (nominacja)
  • Złote Globy 1998
    • Najlepsza komedia lub musical (nominacja)
  • BAFTA 1998
    • Najlepsze efekty specjalne (nominacja)
  • Grammy 1998
    • Najlepsza kompozycja instrumentalna napisana dla filmu kinowego lub na potrzeby telewizji Danny Elfman za główny temat (nominacja)
  • Amerykańska Gildia Scenografów 1998
    • Najlepsza scenografia w filmie Bo Welch, Tom Duffield (nominacja)
  • Czeskie Lwy 1998
    • Nagroda publiczności
  • Hugo 1998
    • Najlepsza prezentacja dramatyczna Barry Sonnenfeld, Ed Solomon na podstawie opowiadania Eda Solomona (l) oraz komiksu Lowella Cunninghama (nominacja)
  • MTV 1998
    • Najlepsza piosenka filmowa "Men In Black", wyk. Will Smith
    • Najlepsza scena walki za walkę pomiędzy Willem Smithem a kosmitą (gigantycznym karaluchem)
    • Najlepszy film (nominacja)
    • Najlepsza rola komediowa Will Smith (nominacja)
    • Najlepszy duet Tommy Lee Jones, Will Smith (nominacja)
  • Satelity 1998
    • Złoty Satelita Najlepszy film animowany lub łączący w sobie różne media
    • Najlepszy aktor w komedii lub musicalu Tommy Lee Jones (nominacja)
    • Najlepsza aktorka drugoplanowa w komedii lub musicalu Linda Fiorentino (nominacja)
    • Najlepsze efekty specjalne (nominacja)
    • Najlepszy aktor drugoplanowy w komedii lub musicalu Rip Torn (nominacja)
  • Saturny 1998
    • Najlepszy film sci-fi
    • Najlepszy aktor drugoplanowy Vincent D'Onofrio
    • Najlepsza muzyka Danny Elfman
    • Najlepszy aktor Will Smith (nominacja)
    • Najlepsza reżyseria Barry Sonnenfeld (nominacja)
    • Najlepszy scenariusz Ed Solomon (nominacja)
    • Najlepsza charakteryzacja (nominacja)
    • Najlepsze efekty specjalne (nominacja)
  • Złote Szpule 1998
    • Najlepszy montaż dźwięku w dialogach i technice ADR (nominacja)
    • Najlepszy montaż dźwięku - efekty i imitacje dźwiękowe (nominacja)
    • Najlepszy montaż dźwięku - muzyka (zagraniczna i krajowa) (nominacja)

Ciekawostki

  • Efekt rozbryzgania się obcego został wykonany na planie, przy użyciu 100 litrów glutopodobnej substancji.
  • Po pierwszych próbnych pokazach dla naczelnych wytwórni Columbia, przedstawiono niepełny plan końcowego ujęcia. Zachwyceni filmem, dali reżyserowi dodatkowy milion dolarów na realizację tej końcówki.
  • Scenografia finału pościgu, zrealizowanego w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, trafiła do filmu przypadkiem. Barry Sonnenfeld zamierzał kręcić w nowojorskiej Filharmonii, kosztowałoby to jednak milion dolarów, więc zdecydowano się na tańszą lokację, która zresztą bardziej pasowała do koncepcji plastycznej filmu.
  • Ujęcie przybycia robala Edgara do Nowego Jorku nakręcono w zimie, na pół roku przed właściwymi zdjęciami aktorskimi. Można to poznać po gęstej "konsystencji" dymów unoszących się z kominów.
  • Słynne ujęcie odrastania głowy, zestrzelonej przez Jonesa, zajęło fachowcom z ILM aż siedem miesięcy. Natomiast część dialogu, mówionego cienkim głosikiem załatwiono w bardzo prosty sposób - Tony nawdychał się helu...
  • Dwóch mackowatych nawigatorów w wielkiej hali animowało 26 lalkarzy ukrytych pod podłogą.
  • Nowo narodzony obcy był zdalnie sterowaną marionetką Ricka Bakera, którą nakręcono w objęciach Willa Smitha na żywo na planie. Również paw, którym szkrab podziękował agentowi za odbiór porodu, był fizycznym efektem, ku niezadowoleniu aktora...
  • Kiedy kręcono scenę wypełzania robactwa z rękawa Edgara, asystent operatora kamery na widok pełzającego paskudztwa z krzykiem uciekł z planu. Robale owe, to karaluchy madagaskarskie i były najbardziej pieczołowicie strzeżonymi "aktorami" filmu. Pod koniec każdego dnia zdjęciowego były dokładnie liczone.
  • Czołówkę filmu z ważką śmigającą sobie wśród napisów początkowych, zrealizowano pół roku po ukończeniu zdjęć do filmu. Skrzydlaty robal był całkowicie cyfrowy, natomiast tło pustkowia wykonano jako makietę. Jedynie przejeżdżająca ciężarówka była prawdziwa.
  • Błysk neurolizatora pamięci, słynnego urządzenia do kasowania wspomnień niewygodnych świadków, był efektem dodanym w postprodukcji. Można to zauważyć po absolutnym braku reakcji oczu aktorów na nagły flesz.
  • Od chwili zdjęcia coraz bardziej rozkładającej się skóry z Edgara, wielki robal był całkowicie cyfrową kreacją magików z Industrial Light & Magic. Aktorzy na planie grali do prowizorycznej głowy, umieszczonej na drążku.
  • Scena picia przez robala w skórze Edgara wody z cukrem byłą kręcona 15 razy. Vincent D'Onofrio, odtwórca tej roli, po skończeniu pracy nad nią, nabawił się rozstroju żołądka.
  • Scenę testu strzelniczego wśród błyskających stroboskopów, Sonnefeld potraktował bardzo ulgowo. Liczył, że wytwórnia nie zgodzi się, by umieszczono ją w ostatecznej wersji filmu. Jednak po pierwszych próbnych pokazach, zaakceptowała ją.
  • Pomysł na maleńkiego obcego, umieszczonego w głowie dużego, pochodził z zupełnie innego pomysłu scenariuszowego niż oryginalny. Pierwsze spotkanie Willa Smitha z kosmitami, miało nastąpić w barze, gdzie barman podciąga skórę szyi, spod której wylatuję snop światła. Jednak ten pomysł zamieniono na otwierającą się głowę barmana, w której znajduję się maleńki obcy, otoczony dookoła dźwigniami i monitorami. Ostatecznie tylko pomysł z otwieraną głową znalazł się w gotowym filmie, który został umieszczono w sekwencji w kostnicy.

Źródło

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony