Kery

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[−] Kery (Bibliografia)

  Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy

KERY — w mitologii greckiej żeńskie demony śmierci.

Nazwa

Greckie słowo ker, które dało początek nazwie demonów, oznacza los, przeznaczenie.

Rodowód

Mitologia łączy w sobie sprzeczność. Źródła raz wymieniają jedną tylko Kerę, prawdopodobnie boginię śmierci, jak ma to miejsce w Teogonii Hezjoda, a innym razem ker ma być wiele, o czym również mówi Teogonia Hezjoda, a także, między innymi, Iliada Homera. Tam, gdzie jest ich wiele, uchodzą kery za córki bogini nocy, Nyks. Rodzeństwem ker byłyby więc inne dzieci Nyks, Eter oraz Hemera, następnie także Tanatos, Hersperydy, Nemesis, Geras, Mojry, Hypnos, Apate, Moros, Momos, Eris, Filotes. Tam, gdzie mowa o jednej tylko kerze, jest ona, o czym mówi Teogonia Hezjoda, jest ona siostrą Morosa i Tanatosa.

Wygląd

Budzące strach Kery wyobrażano sobie w czarnych szatach, zbryzganych krwią. Istoty te miały mieć czarne skrzydła, długie ostre zęby i szpony u dłoni.

Charakterystyka

Swoich ostrych zębów i szponów u dłoni kery używały w czasie bitew, kiedy to zlatywały z nieba i rozszarpywały ciało oraz wyssały krew umierających wojowników. Kery kojarzono także z ludzkim losem. Tak jest między innymi w Iliadzie Homera, wspomina o tym również Hezjod, w swojej Teogonii. Jako uosobienie losu kery utożsamiano z Mojrami, ze względu na wygląd z eryniami oraz harpiami.

Literatura

• Graves R., Mity greckie, Kraków 2009.
• Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1997.
• Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
• Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 1997.
• Schmidt J., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 2006.
• Stankiewicz L., Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008.

(aut. Izabela Ozga)