Piołun
(Utworzył nową stronę „{{Leksykon|typ=fiction}}__BEZSPISU__<categorytree mode=all style="float:right; clear:right; margin-left:1ex; border:1px solid gray; padding:0.7ex; background-color:w...”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Leksykon|typ=fiction}}__BEZSPISU__<categorytree mode=all style="float:right; clear:right; margin-left:1ex; border:1px solid gray; padding:0.7ex; background-color:white">Piołun (Bibliografia)</categorytree>[[Plik:Piołun.png|300px|thumb|left|''Nordisk familjebok'', Sztokholm 1876-1899.]] | {{Leksykon|typ=fiction}}__BEZSPISU__<categorytree mode=all style="float:right; clear:right; margin-left:1ex; border:1px solid gray; padding:0.7ex; background-color:white">Piołun (Bibliografia)</categorytree>[[Plik:Piołun.png|300px|thumb|left|''Nordisk familjebok'', Sztokholm 1876-1899.]] | ||
− | '''PIOŁUN''' — piołun, a dokładniej bylica piołun, czyli <i>artemisia absinthium</i> | + | '''PIOŁUN''' — piołun, a dokładniej bylica piołun, czyli <i>artemisia absinthium</i>, roślina znana w historii kultury jako ziele miłości, a także trucizna. |
==Nazwa== | ==Nazwa== |
Wersja z 21:17, 7 lut 2016
LEKSYKON FANTASTYKI | |
fiction |
PIOŁUN — piołun, a dokładniej bylica piołun, czyli artemisia absinthium, roślina znana w historii kultury jako ziele miłości, a także trucizna.
Nazwa
Łacińska nazwa piołunu nawiązuje do Artemidy. Piołun wiązano z tą boginią. Inne nazwy zwyczajowe artemisia absinthium, to, poza piołunem i bylicą, absynt, stara kobieta, ziele marzanny. Piołun nazywany był także koroną królów.
Charakterystyka
Starożytni używali piołunu w medycynie zarówno na wschodzie jak w Europie. Był stosowany między innymi przez starożytnych Egipcjan oraz Greków. U Słowian piołun związany był z obchodami Nocy Świętojańskiej, najkrótszej nocy w roku, czyli przesilenia letniego. W folklorze nie tylko słowiańskim odganiał istoty nadprzyrodzone, dlatego często noszono go przy sobie. U Słowian kobiety po porodzie, by ochronić nowo narodzone niemowlę, wieszały piołun w izbie. Jeżeli chodzi o działanie lecznicze był stosowany w medycynie ludowej przeciwko febrze. W średniowieczu piołun był składnikiem eliksirów miłości, uchodził także za skuteczny przeciwko czarom i służył do przyzywania duchów. W XIX wieku na jego bazie powstała słynna nalewka piołunowa, czyli absynt. Szkodliwe działanie wynikało właśnie z obecności piołunu, który zawiera tujon.
Literatura
- Mann J., Zbrodnia, magia i medycyna, Toruń 1996.
- Cunningham S., Cunningham’s Encyclopedia of magical herbs, 2000.
- Moszyński K., Kultura ludowa Słowian, t.1, Kraków 1939.
- Moszyński K., Kultura ludowa Słowian, t.2, Kraków 1939.
- Kowalik A., Kosmologia dawnych Słowian, Kraków 2004.
(aut. Izabela Ozga)