Robert A. Heinlein

(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(Utworzył nową stronę „{{Autor | Imię =Robert A. | Nazwisko =Heinlein | Grafika =Heinlein1.jpg | Podpis ...”)
 
(Powieści)
Linia 128: Linia 128:
 
*The Door into Summer (1957)  
 
*The Door into Summer (1957)  
 
*Citizen of the Galaxy (1957)  
 
*Citizen of the Galaxy (1957)  
*Have Space Suit - Will Travel (1958)  
+
*Have Space Suit - Will Travel (1958) [[Wkładaj kombinezon i w drogę]]
 
*Starship Troopers (1959)
 
*Starship Troopers (1959)
 
*Stranger in a Strange Land (1961)  [[Obcy w obcym kraju]]
 
*Stranger in a Strange Land (1961)  [[Obcy w obcym kraju]]
Linia 140: Linia 140:
 
*O Gato que Atravessa as Paredes, 2º volume (1989)
 
*O Gato que Atravessa as Paredes, 2º volume (1989)
 
*For Us, The Living: A Comedy of Customs (2004)
 
*For Us, The Living: A Comedy of Customs (2004)
*Variable Star (2006) z [[Spider Robinson]]  
+
*Variable Star (2006) z [[Spider Robinson]]
  
 
==Zbiory opowiadań==
 
==Zbiory opowiadań==

Wersja z 01:52, 11 mar 2012

Robert A. Heinlein
Heinlein1.jpg
Data i miejsce urodzenia 7 lipiec,1907
Butler
Data i miejsce śmierci 8 maja 1988
Carmel-by-the-Sea
Narodowość USA
Ważne dzieła Żołnierze kosmosu
Nagrody
Hugo, Nebula

, Locus

Strona domowa
Heinlein2.gif
Heinlein4.jpg
RAH w Akademii US Navy

Robert A(nson) Heinlein urodził się w 1907 roku, studio­wał na Uniwersytecie Missouri i Akademii Marynarki Wojennej w Annapoiis. Po odsłużeniu wymaganych pięciu lat jako oficer US Navy, w 1934 roku podjął studia z fizyki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. Właśnie wtedy zaczął pisać science fiction, pierwsze opowiadanie (Life-Line) publikując na łamach „Astounding” w 1939 roku.

Bardzo szybko jego gwiazda rozbłysła na firmamencie pisarzy SF najjaśniejszym blaskiem. Pomiędzy rokiem 1940 a 1960 zewsząd zbierał dowody uznania, był niekwestionowa­nym przywódcą „stada”. Uważano go za ojca SF, był kochany, naśladowany, jego twórczość zdominowała amerykański świa­tek science fiction. Przyjmował i znosił tę rolę bardzo natural­nie. John Campbell jr., który rekrutował autorów do „Astoun­ding” jeszcze przed II wojną światową, wspominał go jako człowieka świadomego swych umiejętności, honorowego w postępowaniu (w staro-wojskowym stylu). Był elegancki, o wyprostowanej sylwetce, koleżeński, kompetentny i wielce pomysłowy. Miał też inną zaletę – dla Campbella bardzo ważną – potrafił szybko pracować. Lata wojny przystopowały nieco karierę pisarską Heinleina, od 1942 roku pracował w Filadelfii w Ośrodku Badawczym Lotnictwa Morskiego, mimo to napisał około 30 opowiadań i rozpoczął pracę nad trzema powieściami, które dopiero później, po latach, dokończył. Opo­wiadania z tego okresu, np. znane u nas Requiem (1940) czy The Roads Must Roll(1940), opublikowane na łamach „Astoun­ding”, dały początek Historii Przyszłości, której pierwszy sche­mat opublikowano w 1941 roku (W Polsce nad jej fragmentem pas­twił się Stanisław Lem w „Fantastyce i futurologii”). Była to pierwsza w historii SF próba tabelarycznego prognozowania przyszłości, na kilka wieków naprzód. W ten sposób stworzył Heinlein historyczną ramę przyszłości, w którą wkomponowy­wał później akcje swoich opowiadań i powieści. Lem dość ostro potraktował jego schemat, wykazując błędy programowe, uwzględnienie tylko rozwoju Stanów Zjednoczonych, a nie gospodarki światowej (RAH stworzył tę tabelę tuż przed wybuchem II wojny światowej), aczkolwiek napomyka, że Heinlein nie mógł wówczas liczyć na naukę zwaną futurologią, bo ta jeszcze nie istniała, podobnie jak pojęcie przestrzeni probabilistycznej – czyli zbioru prognoz alternatywnie penetrujących ten sam obszar. Heinlein oparł swoje prognozy na kalendarzu podzielonym mniej więcej na okresy dziesięcioletnie (im dalej w przyszłość, tym etapy stają się – co zrozumiałe – coraz dłuższe), a rozwój ludzkości rozpatrywał pod kątem nauko­wo-technicznym i polityczno-socjalnym. Wszystko opatrzył stosownym komentarzem, a niejeden z okresów jego hipote­tycznej historii został później przez niego zbeletryzowany.

Na lata 60. przewidział Heinlein wielki postęp tech­niczny, ale i wielkie strajki robotnicze oraz wybuch psychoz masowych, wywołanych upadkiem dotychczasowej obyczajo­wości. Ten okres gospodarczego wzrostu, zakończony startem pierwszych księżycowych rakiet kosmicznych w 1978 roku, nazwał Heinlein „fałszywym świtem”, po którym nastąpi krach i powrót do XIX-wiecznej ekonomiki. W tym czasie powstać ma Korporacja Księżycowa Harrimana, Luna City oraz nastąpi zjednoczenie gospodarek azjatyckiej, australijskiej i amery­kańskiej. Ta era trwa u Heinleina do 2072 roku, kiedy kolonia na Wenus ogłasza secesję, a w Stanach Zjednoczonych fala religijnego fanatyzmu powoduje powstanie religijnej dyktatury. Ustaje program kosmiczny, następuje stagnacja nauko­wo-techniczna, kapłani rozwijają tylko techniki psychometryczne. Po rewolucji 2075 roku powstaje I Cywilizacja Ludzka, a Historia Przyszłości Heinleina kończy się w 2600 roku powstaniem kultury i społeczeństwa dojrzałego.

Heinlein nie przewidział roli wolnych i niezależnych mediów, wypracowania demokratycznych sposobów ograni­czania dyktatorskich zapędów i tego, że największe imperia potrafią się rozpaść bezkrwawo, nie przewidział politycznej poprawności – chociaż można ją podpasować pod jedną z owych masowych psychoz. Celne są natomiast uwagi na temat postaci telewizyjnego proroka Nehemiaha Scudalera, amerykańskiego purytanizmu, roli religii we współczesnym świecie. Na korzyść Heinleina przemawiają także dość trafne prognozy kosmonautyczne. Całościowo, jeśli wziąć po uwagę rok jej powstania, Historia Przyszłości prezentowała się solid­nie, a po Heinleinie podobne próby podjęło wielu znamienitych pisarzy, choćby Asimov, Niven, Cherryh czy Anderson. Z dalszego tworzenia i poprawia­nia Historii zrezygnował Heinlein około 1950 roku, chociaż książko­wych publikacji tekstów umiejsco­wionych w różnych etapach Histo­rii Przyszłości, doczekał się dopiero po roku 50-tym. Były to: The Man Who Sold the Moon (zbiór, 1950), The Green Hills of Earth (zbiór, 1951), Universe (1951), Revolt in 2100 (1953) i Orphans in the Sky (1963). Nie wszystkie książki i opowiada­nia pisał pod własnym nazwis­kiem. Publikował sporo pod pseudonimami: Ansom MacDonald (Sixth Column, 1941, jako RAH w 1949), Kyle Monroe, John Riverside, Caleb Saunders.

Styl Heinleina ewoluował. Jego wczesna twórczość pełna była technicznego żargonu, ludowych aforyzmów i mą­drości, robotniczego slangu. Później więcej uwagi poświęcał swoim bohaterom niż technicznym gadgetom, w których opisy­waniu lubowała się ówczesna fantastyka naukowa. Próbował zrozumieć jak potoczy się historia ludzkości, odgadnąć, w którą stronę zmierzamy – przyszłe rzeczy i zdarzenia zdomi­nowały jego twórczość.

W latach 1943-1946 właściwie nie pisał fantastyki, dopiero po 1947 roku sprzedał kilka opowiadań do „Saturday Evening Post” oraz rozpoczął pisanie tzw. „młodzieżówek”, edukacyjnych, przygodowo-popularyzatorskich książek science fiction dla młodego czytelnika. Przyniosły mu spory rozgłos, przyczyniły się też do ugruntowania pozycji czołowego amerykańskiego pisarza SF. Nowe pokolenia fanów miały go za mistrza, gdyż dzięki niemu złapały bakcyla fantastyki (po­dobną rolę w świecie fantasy odgrywa Andre Norton). Inna sprawa, że Robert Heinlein pomimo inżynieryjnego wykształ­cenia i niezłych umiejętności warsztatowych, pisał bardzo często historyjki banalne, wręcz naiwne. „Złote myśli” autora, w ustach bohaterów śmieszyły, dla czytelnika dorosłego były to lektury niestrawne. A „młodzieżówek” napisał Heinlein sporo: Rocket Ship Galileo (1947), Space Cadet (1948), Red Planet: A Colonial Boy on Mars (1949), Farmer in the Sky (1950), Between Planet (1951), The Rolling Stones (1952), Starman Jones (1953), The Star Beast (1954), Tunnel In The Sky (1955), Time for the Stars (1956), Citizen ot the Galaxy (1957), Have Space Suit - Will Travel (1958).

Słabością Heinleina, jakby niedostrzeganą przez amerykańską krytykę, były jego dość radykalne poglądy polityczne i społeczne, częstokroć wyrażane na kartach jego powieści i opowiadań – śmieszyły, denerwowały, a na pewno sprawiły, że wiele tych książek zostało zapomnianych, bardzo szybko się zdezaktualizowało. W dodatku do określenia swoich poglądów używał pojęć oznaczających coś zupełnie innego, na przykład uważał się za demokratę, tymczasem publicznie opowiadał się za silną władzą wykonawczą, rządami silnej ręki, bezwzględ­nie łamiącymi wszelką opozycję. Nie ukrywał ciągotek militarystycznych, według niego silna armia jest strażnikiem i gwa­rantem pokoju, a nawet bezpieczeństwa na ulicach. Był przy tym przeciwnikiem socjalnego zrównania kobiet i mężczyzn. Aż dziw bierze, że ten sam człowiek napisał później Obcego w obcym kraju, książkę kultową dla pokolenia hippisów. Hein­lein pragnął czystego, zdrowego społeczeństwa, w jednej z powieści dla młodzieży, w Tunnel in the Sky, każe maturzystom zdawać egzaminy dojrzałości na odległych planetach – aby zdać egzamin należy na jakiejś dziewiczej planecie po prostu przeżyć określony czas; oblanie egzaminu oznaczało więc śmierć delikwenta (nieuka?).

Takie idee w purytańskiej Ameryce nie były jednak wów­czas czymś niezwykłym, nic więc dziwnego, że poglądy Hein­leina przechodziły jakby niezauważone, współczesnego czytel­nika, zwłaszcza polskiego, rażą. Wziąć jednak trzeba pod uwagę czasy w jakich Heinlein wyrastał, obie wojny światowe, kryzys lat trzydziestych, powstanie imperium komunistyczne­go. Silna militarnie i moralnie Ameryka jawiła się wielu roda­kom Heinleina jedynym wyjściem dla ocalenia ich modelu życia.

Najwięcej reakcyjnych przekonań wyraził Robert Hein­lein w powieści Starship Troopers (1959, Żołnierze kosmo­su). Książka przyniosła autorowi Hugo Award, ale i wiele kry­tyki ze strony zawodowców, którzy potępili go za zbyt daleko idące ciągotki militarystyczne i dyktatorskie. Powieść docze­kała się udanej, pacyfistycznej parodii w postaci Billa, boha­tera Galaktyki Harry’ego Harrisona. Powieść została sfilmowana.

Przejdźmy do krótkiego omówienia najsłynniejszych książek Heinleina, które dały mu miejsce w panteonie gwiazd światowej fantastyki, a także przyniosły mu pieniądze – był bowiem pierwszym autorem SF, który za swoją twórczość zaczął otrzymywać godziwe honoraria.

W1951 roku opublikował The Puppet Masters (Władcy marionetek), powieść o inwazji na Ziemię obcych istot, które pod postacią polipów przywierają do karków ludzi, wnikają w ich system nerwowy i opanowują sterowanie całym organiz­mem. Lem zbeształ powieść za nielogiczny jego zdaniem wysi­łek obcych, żeby ludzi podporządkować sobie w ten sposób. Tymczasem powieść jest dość jasnym ostrzeżeniem przed komunizmem, który wszystkich ludzi podporządkowuje dla celów znanych jedynie władzy, zrównuje ich w prawach i obo­wiązkach oraz zarządza bez jakiejkolwiek dbałości o interes jednostki (Heinlein pisał powieść w samym środku zimnowojennej zawieruchy). Filmowa adaptacja książki, sprzed dwóch lat, poszła jednak w innym kierunku, przesłanie autora było już nieaktualne bo Związek Sowiecki przestał istnieć.

Nagrodę Hugo przyniosła RAH powieść Double Star (1956), historia aktora zmuszonego do odgrywania roli galak­tycznego polityka i prominenta, tylko dlatego, że los dał mu podobną fizys. Heinlein dał tu pokaz możliwości warsztato­wych, wiarygodnie malując złożony portret psychologiczny „dwóch ludzi w jednym”. Temat sobowtóra to bardzo znany motyw, często stosowany w literaturze czy filmie, najwspanialej wykorzystał go w wiele lat później Akiro Kurosawa w swoim słynnym filmie.

Najbardziej spektakularny sukces przyniosła Heinleinowi powieść Stranger in a Strange Land (1961, Obcy w ob­cym kraju). Opowieść o chłopcu wychowanym (niczym Tarzan) przez cywilizację marsjańską, który powraca na Ziemię i staje w centrum uwagi całego świata. Umiejętności nabyte wśród obcych, nowa filozofia, czynią zeń mesjasza i twórcę religii, do której mottem mogłoby być późniejsze hippisowskie „make love, not war”.

W 1969 roku ukazała się The Moon is a Harsh Mistress (Luna to surowa pani), laureatka Hugo Award, mieszcząca się w cyklu Historii Przyszłości, opowiadająca o buncie kolo­nistów na Księżycu. Książka zawierała liczne paralele do ame­rykańskiej wojny o niepodległość, dając Heinleinowi możli­wość wyrażenia swoich opinii i poglądów politycznych.

Do lepszych powieści Heinleina zalicza się jeszcze The Door Into Summer (1957, Drzwi do lata) o podróżach w cza­sie, Podkayne of Mars: Her Life And Times (1963) i Farnham’s Freehold (1964) o dominacji Murzynów w Ameryce.

Pod koniec życia Robert Heinlein wrócił do Historii Przyszłości i postaci głównego bohatera z Methuselah’s Children - Lazarusa Langa, pisząc w 1973 roku Time Enough for Love, or the Lives of Lazarus Lang (postać Langa dość powszechnie uważana jest za alter ego autora). Historię konty­nuował jeszcze książkami: The Number of the Beast (1980), The Cat Who Walks Through Walls (1985, Kot, którzy przenika ściany) i To Sail Beyond the Sunset (1987).

Ostatnie powieści Heinleina: Friday (1982) oraz Job: Comedy of Justice (1984, Hiob – komedia spra­wiedliwości), znane z polskich wydań, wykazały spory spa­dek formy autora. Pierwsza jest bardzo naiwną, wręcz głupią opowieścią o androidce będącej agentką tajnych służb, w dru­giej Heinleinowi wystarczyło pary jedynie na pierwsze dmuch­nięcie w gwizdek i ruszenie parowozu z miejsca. „Hiob” rozpo­czyna się w stylu Dickowskim: bohater po każdym przebudze­niu zastaje świat zniekształcony, zmieniony (zmienia się geo­grafia, nazwa pieniędzy, obyczaje) i nie może dociec dlaczego tak się dzieje. Sam autor także tego nie wyjaśnia, tzn. próbuje, ale z miernym skutkiem.

Heinlein spróbował raz sił w klasycznej fantasy i była to próba udana. Glory Road (1963, Szlak chwały) opowiada losy weterana wojny wietnamskiej, takiego Rambo, rzuconego w równoległy świat fantasy. Na szczęście Heinlein zrezygno­wał w tym przypadku z powagi i typowego dla siebie dydak­tyzmu i poszedł w stronę pastiszu, z dużą ironią bawiąc się rekwizytornią „sword and sorcery”.

Śmierć Heinleina w 1988 roku, w chwili gdy złapał jakby drugi oddech – wydawał praktycznie książkę rocznie – wszys­tkich zaskoczyła; wydawał się bowiem być w bardzo dobrej for­mie fizycznej i psychicznej. Niewątpliwie odszedł jeden z naj­słynniejszych pisarzy science fiction na świecie. O Heinleinie można powiedzieć równie dużo dobrego, co i złego, chociaż krytyka amerykańska pisze o nim w samych superlatywach (vide opinia Kurta Vonneguta we wstępie do Obcego...). My możemy nieco powybrzydzać, bo twórczość Heinleina nie docierała do nas wówczas, gdy był na topie w USA. Z racji poglądów militarystycznych (otwarcie popierał udział Ameryki w wojnie wietnamskiej), politycznych i społecznych (komunizm i faszyzm są największym złem) proza RAH była omijana przez wydawców doby PRLu szero­kim łukiem. Dopiero po 1989 roku ukazało się kilka jego ksią­żek, w sumie najlepszych i reprezentatywnych dla całego dorobku laureata pierwszej, więc historycznej, nagrody Grand Master Nebula (1975).

Spis treści

Historia Przyszłości

cykl Historia Przyszłości

  • Life-Line (1939) (opowiadanie)
  • Misfit (1939) (opowiadanie)
  • "If This Goes On —" (1940)
  • Let There Be Light (1940) (opowiadanie)
  • The Roads Must Roll (1940) (opowiadanie)
  • Coventry (1940) (opowiadanie)
  • Blowups Happen (1940) (opowiadanie)
  • Logic of Empire (1941) (opowiadanie)
  • "—We Also Walk Dogs" (1941) (opowiadanie)
  • The Green Hills of Earth (1947) (opowiadanie)
  • Space Jockey (1947) (opowiadanie)
  • "It's Great to Be Back!" (1947) (opowiadanie)
  • The Black Pits of Luna (1948) (opowiadanie)
  • Gentlemen, Be Seated! (1948) (opowiadanie)
  • Ordeal in Space (1948) (opowiadanie)
  • Delilah and the Space-Rigger (1949) (opowiadanie)
  • The Long Watch (1949) (opowiadanie), inny tytuł: Rebellion on the Moon (1949)
  • The Man Who Sold the Moon (1950)(zbiór opowiadań)
  • The Green Hills of Earth (1951) (zbiór opowiadań)
  • Revolt in 2100 (1953)(zbiór opowiadań)
  • The Menace from Earth (1957) (opowiadanie)
  • Searchlight (1962) (opowiadanie)
  • Orphans of the Sky (1963)
  • The Past Through Tomorrow (1967) (zbiór opowiadań)
  • Friday (1982)
  • Green Hills of Earth and Gentlemen Be Seated (1985) (zbiór opowiadań)

Lazarus Long

  • Methuselah's Children (1958)
  • Excerpts From the Notebooks of Lazarus Long (1973) (opowiadanie)
  • More Excerpts From the Notebooks of Lazarus Long (1973) (opowiadanie)
  • Time Enough for Love (1973) inny tytuł: Time Enough for Love: The Lives of Lazarus Long (1973)
  • The Number of the Beast (1980)
  • The Cat Who Walks Through Walls (1985)
  • To Sail Beyond the Sunset (1987)

Prisma SF Verhalen

  • Science Fiction Verhalen 2 (1964) (zbiór opowiadań)

Powieści

  • Rocket Ship Galileo (1947)
  • Beyond This Horizon (1948)
  • Space Cadet (1948)
  • Red Planet (1949)
  • Sixth Column (1949)
  • Farmer in the Sky (1950) inny tytył: Satellite Scout
  • The Puppet Masters (1951)
  • Between Planets (1951) inny tytuł: Planets in Combat
  • The Rolling Stones (1952) inny tytuł: Space Family Stone (1973)
  • Starman Jones (1953)
  • The Star Beast (1954)
  • Tunnel in the Sky (1955)
  • Double Star (1956)
  • Time for the Stars (1956)
  • The Door into Summer (1957)
  • Citizen of the Galaxy (1957)
  • Have Space Suit - Will Travel (1958) Wkładaj kombinezon i w drogę
  • Starship Troopers (1959)
  • Stranger in a Strange Land (1961) Obcy w obcym kraju
  • Glory Road (1963)
  • Podkayne of Mars (1963)
  • Farnham's Freehold (1964)
  • The Moon is a Harsh Mistress (1966)
  • I Will Fear No Evil (1970)
  • Job: A Comedy of Justice (1984)
  • O Gato que Atravessa as Paredes, 1º volume (1989)
  • O Gato que Atravessa as Paredes, 2º volume (1989)
  • For Us, The Living: A Comedy of Customs (2004)
  • Variable Star (2006) z Spider Robinson

Zbiory opowiadań

  • Waldo and Magic, Inc. (1950) inny tytuł: Genius in Orbit (1958)
  • Assignment in Eternity (1953)
  • The Unpleasant Profession of Jonathan Hoag (1959) inny tytuł: 6 x H (1969)
  • The Menace from Earth (1959)
  • Lost Legacy (1960) inny tytuł: Assignment in Eternity, Vol 2 (1978)
  • Assignment in Eternity, Vol 1 (1960)
  • The Worlds of Robert A. Heinlein (1966)
  • Vortice Nero (1968)
  • The Best of Robert Heinlein (1973)
  • The Best of Robert Heinlein 1947-1959 (1977)
  • The Best of Robert Heinlein 1939-1942 (1977)
  • Destination Moon (1979)
  • Expanded Universe (1980)
  • Le Livre d'Or de la Science-Fiction: Robert Heinlein (1981)
  • Requiem: New Collected Works by Robert A. Heinlein and Tributes to the Grand Master (1992)
  • The Fantasies of Robert A. Heinlein (1999)
  • Off the Main Sequence: The Other Science Fiction Stories of Robert A. Heinlein (2005)
  • Project Moonbase and Others (2008)

Omnibusy

  • The Robert Heinlein Omnibus (1958)
  • Three by Heinlein (1965) inny tytuł: A Heinlein Triad (1966)
  • A Robert Heinlein Omnibus (1966)
  • Science Fiction Omnibus (1967) z Isaac Asimov i Arthur C. Clarke
  • Histoire du Futur... 1 (1967)
  • Supernova! (1974) z Isaac Asimov i J. G. Ballard
  • Heinlein Box Set (1977)
  • A Heinlein Trio (1980)
  • The Great Science Fiction of Robert A. Heinlein (1980)
  • Robert Heinlein presenta Puerta al Verano et Amos de Titeres (1987)
  • Four Great Classics of Science Fiction (1988)
  • Silent Thunder / Universe (1991) z Dean Ing
  • Robert Heinlein-4 Vol. Boxed Set (1994)
  • Revolt in 2100 / Methuselah's Children (1999)
  • Infinite Possibilities (2003)
  • To The Stars (2004)
  • Four Frontiers (2005)
  • Outward Bound (2006)
  • The Green Hills Of Earth and The Menace From Earth (2010)
  • The Green Hills of Earth & The Menace from Earth (2011)

Zredagowane antologie

Nonfiction

Opowiadania

  • Requiem (1940)
  • Successful Operation (1940) inny tytuł! (1940)
  • Magic, Inc. (1940) inny tytuł: The Devil Makes the Law (1940)
  • "—And He Built a Crooked House" (1941)
  • They (1941)
  • Beyond Doubt (1941) z Elma Wentz
  • Universe (1941)
  • Solution Unsatisfactory (1941)
  • Elsewhen (1941) a
  • By His Bootstraps (1941)
  • Common Sense (1941)
  • Lost Legacy (1941)
  • "My Object All Sublime" (1942)
  • Goldfish Bowl (1942)
  • Pied Piper (1942)
  • Waldo (1942)
  • The Unpleasant Profession of Jonathan Hoag (1942)
  • Columbus Was a Dope (1947)
  • They Do It With Mirrors (1947)
  • Jerry Was a Man (1947)
  • Water Is for Washing (1947)
  • Our Fair City (1949)
  • Nothing Ever Happens on the Moon (1949)
  • Gulf (1949)
  • Destination Moon (1950)
  • The Man Who Sold the Moon (1950)
  • The Year of the Jackpot (1952)
  • Project Nightmare (1953)
  • Sky Lift (1953)
  • "Let There Be Light" (1955)
  • Baptism of Fire (1957)
  • The Man Who Traveled in Elephants (1957) inny tytuł: The Elephant Circuit (1957)
  • Tenderfoot in Space (1958)
  • "All You Zombies . . ." (1959)
  • Postlude (1963)
  • Postlude (Podkayne of Mars) (1963)
  • The Devil Makes the Law (1965)
  • Free Men (1966)
  • Notebooks of Lazarus Long (1973)
  • Notes from Magdalen More (1973)
  • No Bands Playing, No Flags Flying (1973)
  • No Bands Playing, No Flags Flying - (1973)
  • A Bathroom of Her Own (1980)
  • Cliff and the Calories (1980)
  • On the Slopes of Vesuvius (1980)
  • The Bulletin Board (1992)
  • Poor Daddy (1992)
  • Postlude (Podkayne of Mars) (1993)
  • Postlude (1993)
  • Delilah and the Space Rigger (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • It's Great to Be Back (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • The Tourist (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • Home Sweet Home (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • Misfit (scenariusz) (2008)z Jack Seaman
  • We Also Walk Dogs (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • And He Built a Crooked House (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • Requiem (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • Life-Line (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • Ordeal in Space (scenariusz) (2008)
  • The Long Watch (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • The Black Pits of Luna (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • Space Jockey (scenariusz) (2008) z Jack Seaman
  • Project Moonbase (scenariusz) (2008)

Linki

http://www.sedenko.pl/?p=90 artykuł o Heinleinie

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony