Sewer Gansowski

Z encyklopediafantastyki.pl
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Sewer Gansowski
Gansowski.jpeg
Data i miejsce urodzenia 15 grudnia,1918
Kijów
Data i miejsce śmierci 6 września 1990
Narodowość Rosja
Nagrody
Aelita


Sewer Gansowski. Rosyjski pisarz sf.

Urodził się 2 (15) grudnia 1918 r. w Kijowie. Z wykształcenia filolog. Ojciec, pół-Polak, zmarł w 1920 r., matka była represjonowana, aresztowano ją i rozstrzelano w więzieniu.

Nim zaczął pisać, imał się najprzeróżniejszych zajęć: był tragarzem, listonoszem, marynarzem.

Wziął czynny udział w II wojnie światowej, zgłosił się ochotniczo do armii w 1941 r. Był snajperem, zwiadowcą w morskiej piechocie, został ciężko ranny w 1942 r. Po powrocie z frontu zakończył studia filologiczne na uniwersytecie w Leningradzie.

Debiut w fantastyce miał miejsce w 1960 r. – było nim opowiadanie „Гость из каменного века” („Gość z wieku kamiennego”). Specjalizował się w krótkiej formie. Główną tematykę jego tekstów stanowiły spotkania człowieka z niewiadomym: mieszkańcami antyświata, nieznanymi nauce zwierzętami, itp., przy czym jednakowo interesował go opisywany przezeń fenomen, jak i reakcja człowieka na ów fenomen. Ludzi także poddawał eksperymentom, obdarzając ich nadzwyczajnymi cechami: telepatią, zdolnością lewitacji, nadzwyczaj ostrym wzrokiem albo geniuszem, „nabytym” drogą chirurgiczną.

W jednym z najlepszych swych utworów – mikropowieści „День гнева” („Dzień gniewu”) – próbował Gansowski znaleźć odpowiedź na pytanie: czy bezsensownie zmieniona przez człowieka rzeczywistość może obrócić się przeciwko niemu? Pewnemu naukowcowi udało się rozwinąć mózg niedźwiedzi, dzięki czemu zwierzęta te opanowały umiejętność mówienia, czytania i liczenia, choć ich zwierzęca natura pozostała niezmieniona. W rezultacie pojawiło się nowe stworzenie – otark, łączący w sobie agresywność i brak litości zwierzęcia z chytrością i sprytem człowieka.

Podobną tematyką zajął się Gansowski w mikropowieściach „Часть этого мира” („Część tego świata”), „Побег” („Ucieczka”) i „Инстинкт?” („Instynkt?”) oraz w opowiadaniu „Полигон” („Poligon”).

Pod koniec swego życia zwrócił się w stronę historii alternatywnych w kontekście progresorstwa. W mikropowieści „Башня” („Wieża”) oraz opowiadaniach „Дом с золотыми окошками” („Dom ze złotymi okienkami”) i „Демон истории” („Demon historii”) badał różne możliwości korekt czy poprawek prawdziwej historii.

Kilka jego tekstów („Poligon”, „Dzień gniewu”, „Винсент Ван-Гог” („Vincent van Gogh”) zostało sfilmowanych.

Zmarł 6 września 1990 r.

Spis treści

Bibliografia

Mikropowieści

Opowiadania

Bajki

Sztuki

  • Eliektriczeskoje wdochnowienije, 1966
  • I nas dwadcat', 1974
  • Krylja krasnyje, 1974
  • Liudi etogo czasa, 1974
  • Mliecznyj put', 1974, Droga mleczna Literatura Radziecka 11/1983
  • Na gławnom naprawlienii:, 1974
  • Swiet sołnca, swiet łuny, 1974
  • Siewiero-zapadnieje Bierlina, 1974

Zbiory opowiadań

  • W riadach borcow, 1951
  • Nadieżda, 1955
  • Szagi w nieizwiestnoje, 1963
  • Szest' gienijew, 1965
  • Tri szaga k opastosti, 1969
  • Idiet czełowiek, 1971
  • Liudi etogo czasa, 1974
  • Czełowiek, kotoryj sdiełał Bałtijskoje morie, 1981
  • Instinkt?, 1988
  • Stal'naja zmieja, 1991
  • Dien' gniewa, 2002
  • Wieża 2023 Wieża
  • Ucieczka 2023 w przygotowaniu

Nagrody

  • Aelita, 1989, Instinkt?

Linki zewnętrzne

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony