Tojad
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
Nazwa
Inna nazwa tojadu, a konkretniej tojadu mocnego, to akonit. Datowana na połowę szesnastego wieku bierze swój początek za pośrednictwem francuskiego słowa od łacińskiego aconitum, które z kolei prowadzi do greckiego akoniton. Jego pełna, używana do klasyfikacji łacińska nazwa to aconitum napellus. Tojad zwano także zabójcą, czy też mordercą wilków, ponieważ był używany do zabijania tych zwierząt. Inna nazwa tojadu to kaptur mnicha bądź naparstek, co z kolei wiąże się z kształtem jego kwiatów.
Rodowód
Tojad występuje w okolicach skalistych. Greckie mity mówią, że powstał ze śliny cieknącej z pyska psa Cerbera padającej na ziemię po tym jak Herkules wyprowadził go z Hadesu.
Charakterystyka
Tojad to trucizna pochodzenia roślinnego, która powoduje paraliż, a dokładniej trujący jest korzeń tej rośliny. Poraża nerwy i mięśnie, a także układ oddechowy, powoduje arytmię serca.
W mitologii greckiej po raz pierwszy tojadu miała użyć Hekate.
Tojad był stosowany przez różne ludy do zatruwania strzał, także podczas polowania. Na greckiej wyspie Chios w starożytnej Grecji jego użycie było dopuszczalne. Tojad służył do zabijania osób starszych, niedołężnych. Z kolei w starożytnym Rzymie stosowanie tojadu stało się tak powszechne, że musiano zakazać jego uprawy pod surową karą. W średniowieczu tojad wchodził w skład maści czarownic. Odrętwienie ciała mogło sprawiać wrażenia lotu.
Literatura
- Mann J., Zbrodnia, magia i medycyna, Toruń 1996.
- Páez A. M., Historia trucizny, Warszawa 2015.
- Online Etymology Dictionary, dostępne [on-line]: http://www.etymonline.com/index.php?term=mandrake&allowed_in_frame=0, dostęp 10.01.2016.
- Oxford Dictionaries, dostępne [on-line]: http://www.oxforddictionaries.com/, dostęp: 10.01.2016.
- Pliniusz Starszy, Historia Naturalna.
- Graves R., Mity greckie, Kraków 2009.
