Utracona godzina
J.piszczek (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Książka | tytuł = Utracona godzina | autor = Marcin Mortka | autor2 = | autor3 = | redaktor = | redaktor2 ...”) |
J.piszczek (dyskusja | edycje) |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
| wydawca = Sine Qua Non | | wydawca = Sine Qua Non | ||
| tłumacz = | | tłumacz = | ||
− | | autor okladki = | + | | autor okladki = Piotr Sokołowski |
| ilustracje = | | ilustracje = | ||
| seria = SQN Imaginatio | | seria = SQN Imaginatio |
Wersja z 21:20, 6 lip 2022
Utracona godzina | |
Język oryginału | polski |
Forma | powieść |
I wydanie polskie | 2022 |
Wydawca | Sine Qua Non |
Autor okładki | Piotr Sokołowski |
Seria wydawnicza | SQN Imaginatio |
ISBN 978-83-8210-570-4 | |
Cykl: Straceńcy Madsa Voortena | |
poprzednia Mroźny szlak |
następna brak |
Wieść niesie, że Mads Voorten – Ostrze Burzy i jeden z najsłynniejszych dowódców powstania przeciwko Tuistanom – zginął podczas szturmu na Brzask. Zakrawa to na ironię losu, bo sami Tuistanie porzucili zagrabione ziemie bez walki. Skoro jednak Voorten zginął, to kto ściga wycofującą się armię wroga? I przed czym cofa się owa armia?
Radość ze zwycięstwa podszyta jest niepewnością, tym bardziej że w stronę Brzasku zmierzają delegacje wyzwolonych królestw, by radzić nad przyszłością Rozkrzyczanych Krain. Elinaare, była Smocza Strażniczka, a obecnie namiestniczka zdobytej stolicy, wie, że negocjacje będą równie zaciekłe jak dotychczasowe boje, a jednocześnie dręczy ją przeczucie, że zwycięstwo przyszło zbyt łatwo.
Wycie zimowych wichrów to zwiastun nadejścia złych dni.