Kwazar
| Kwazar | |
| Rok powstania | 1979 |
| Rok zamknięcia | 1987 |
Kwazar - fanzin poznańskiego Klubu Miłośników Fantastyki Naukowej "Orbita". Ukazywał się jako kwartalnik w latach 1979-1987. "Kwazar" zastąpił wydawane wcześniej przez Klub "Materiały". W sumie ukazały się 32 numery oraz zerowy tzw. "biały Kwazar".
Historia
Pierwsze próby stworzenia fanzinu członkowie KMF "Orbita" podjęli pod koniec lat 70. Pismo miało nosić taką samą nazwę jak klub, ale nie uzyskano odpowiednich zezwoleń. Udało się jedynie stworzyć "Materiały", miesięcznik z przedrukami artykułów już opublikowanych w prasie. Po pół roku zrezygnowano z jego wydawania, lecz ze względu na wykształcenie się w ramach klubu kadry piszących i tłumaczących nadal istniała chęć i potrzeba stworzenia własnego pisma.
Pierwszy, zerowy, numer "Kwazara" ukazał się we wrześniu 1979 roku z okazji zorganizowanego w Napachaniu plenum OKMFiSF. Ze względu na brak okładki przylgnęła do niego nazwa "biały Kwazar". W 1981 roku dochodzi do zmian personalnych w klubie. Pociąga to za sobą również zmiany w redakcji, z której odchodzi dotychczasowy redaktor naczelny, Mirosław Murawski. Kierownictwo nad "Kwazarem" przejmuje Jacek Wójciak. W 1983 roku redakcja ogłasza konkurs na utwór fantastyczno-naukowy. W 1984 roku, na VIII Euroconie w Lublanie "Kwazar" otrzymał nagrodę dla najlepszego fanzinu w Europie. We wrześniu zostaje również zakończony konkurs, na który - jak się okazało - wysłano blisko 300 prac. Nagrodzone utwory ukazały się m.in. w czasopiśmie "Nurt", a także w specjalnym numerze "Kwazara" poświęconemu laureatom (Kwazar 01 (21) 1985). Zmienia się wówczas szata graficzna czasopisma. Dotychczasowe różne wariacje kolorystyczne okładki Jana Kapeli zastępują grafiki Dariusza Chojnackiego.
W założeniach "Kwazar" miał być czasopismem literacko-teoretycznym. Na jego zawartość miały się składać cztery działy prezentujące rodzime utwory, tłumaczenia dokonań literackich z zagranicy, teksty krytyczno-literackie i teoretyczne znawców science fiction oraz rozmaitości klubowe (m.in. wiadomości z życia klubów SF, prognozy wydawnicze, felietony, itp.). Stałym elementem pisma miały być również wiersze, z których jednak po pewnym czasie zrezygnowano. W kwestii polskiej fantastyki redaktorzy "Kwazara" deklarowali chęć publikacji przede wszystkim utworów o oryginalnej formie i ciekawym podejściu do fantastyki naukowej. Na drugim zaś planie stawiali kwestie warsztatowe. W przypadku utworów zagranicznych preferowano nieznane w Polsce teksty i autorów, skupiając się na klasyce gatunku i fantastyce narodowej.
Pismo wydawano w formacie A4 i liczyło sobie około 100 stron. Początkowo przygotowywano je przy pomocy powielacza, a składem i zszywaniem zajmowali się członkowie klubu. Później korzystano już z usług państwowej drukarni. Każdorazowo "Kwazar" wymagał uzyskania zgody ówczesnych władz na publikację, jednakże decyzje te nierzadko były przeciągane w czasie, mimo iż numer był gotowy. Z tego względu, choć numeracja odpowiada następującym po sobie kwartałom, pismo nie ukazywało się w pełni regularnie, a przerwy trwały nawet do roku czasu. Zaległości jednak nadrabiano od razu, gdy tylko to było możliwe.
Redakcja
W początkowym okresie funkcjonowania "Kwazara" skład redakcyjny tworzyli:
- Mirosław Murawski - redaktor naczelny
- Jacek Wójciak - zastępca redaktora naczelnego
- Paweł Porwit, Chwała Tuszyńska, Ewa Zielińska
Po 1981 roku ze stanowiska redaktora naczelnego zrezygnował Mirosław Murawski. Kierownictwo nad "Kwazarem" objął Jacek Wójciak. Zrezygnowano wówczas ze sztywnego podziału funkcji i fanzin redagowało kolegium w składzie:
Swój debiut w "Kwazarze" mieli między innymi:
