Cała Orsinia
J.piszczek (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Książka | tytuł = Cała Orsinia | autor = Ursula K. Le Guin | autor2 = | autor3 = | redaktor = | redaktor2...”) |
J.piszczek (dyskusja | edycje) |
||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
| kup = https://esef.com.pl/pl/p/Cala-Orsinia-/5837 Esef.com.pl | | kup = https://esef.com.pl/pl/p/Cala-Orsinia-/5837 Esef.com.pl | ||
}} | }} | ||
| + | Na '''Całą Orsinię''' składają się wszystkie teksty [[Ursula K. Le Guin|Ursuli K. Le Guin]] osadzone w Orsinii: powieść [[Malafrena]] (1979), trzy piosenki, zbiór opowiadań [[Opowieści Orsiniańskie]] (1976) oraz dwa dodatkowe opowiadania. | ||
| + | |||
| + | Pomysł kraju zwanego Orsinią przyszedł [[Ursula K. Le Guin|Ursuli Le Guin]] do głowy w 1949 roku podczas studiów w Radcliffe. Kolejne teksty cyklu powstawały w późniejszych latach, publikowane były w różnych zbiorach opowiadań oraz w tygodniku „The New Yorker”. | ||
| + | |||
| + | Pamiętam, kiedy wpadłam na ten pomysł: w naszym małym spółdzielczym akademiku Everett House w Radcliffe w jadalni, gdzie można było uczyć się i pisać na maszynie do późna, nie przeszkadzając śpiącym. Miałam dwadzieścia lat, pracowałam około północy przy jednym ze stołów i wtedy po raz pierwszy mignął mi przed oczami ten mój inny kraj. Nieważny kraj w Europie Środkowej. Jeden z tych, które zdemolował Hitler, a teraz demolował Stalin. Kraj położony niezbyt daleko od Czechosłowacji albo Polski, ale… nie przejmujmy się granicami. Nie któryś z tych częściowo zislamizowanych narodów – bardziej zorientowany na Zachód… Może jak Rumunia z językiem wywodzącym się z łaciny, lecz ze słowiańskimi naleciałościami? Aha! Zaczynam nabierać wrażenia, że do czegoś dochodzę. Zaczynam słyszeć nazwy. Orsenya po łacinie, a po angielsku Orsinia. Zobaczyłam rzekę Molsenę, płynącą przez otwartą słoneczną okolicę do starej stolicy Krasnoy (krasniy to po słowiańsku „piękny”). Krasnoy na trzech wzgórzach: Pałacowym, Uniwersyteckim, Katedralnym. Katedrę Świętej Teodory, jawnie nieświętej świętej, noszącej imię mojej matki… Zaczynam orientować się w terenie, czuć się jak u siebie w domu, tu, w Orsenyi – to matrya miya, moja ojczyzna. Mogę tu mieszkać, dowiedzieć się, kim są inni mieszkańcy i co robią, i o tym opowiadać. Tak też zrobiłam. | ||
| + | (ze wstępu autorki) | ||
| + | |||
| + | ==Zawartość== | ||
| + | *[[Malafrena]] | ||
| + | *Piosenki | ||
| + | *Opowiadania | ||
| + | **Opowieści orsiniańskie | ||
| + | ***Fontanny | ||
| + | ***Kurhan | ||
| + | ***Las Ile | ||
| + | ***Rozmowy nocą | ||
| + | ***Droga na wschód | ||
| + | ***Bracia i siostry | ||
| + | ***Tydzień na wsi | ||
| + | ***An die Musik | ||
| + | ***Dom | ||
| + | ***Pani na Moge | ||
| + | ***Krainy wyobraźni | ||
| + | **Inne opowiadania | ||
| + | ***Dwa opóźnienie na Linii Północnej | ||
| + | ***Otworzyć powietrze | ||
Wersja z 22:30, 2 gru 2019
| Cała Orsinia
Ursula K. Le Guin
| |
| |
| Język oryginału | angielski |
| Forma | omnibus |
| Pierwsze wydanie | 2016 |
| I wydanie polskie | 2019 |
| Wydawca | Prószyński |
| Przekład | Agnieszka Sylwanowicz |
| Autor okładki | Dark Crayon |
| Oprawa | twarda |
| ISBN 978-83-8169-201-4 | |
| Cykl: Orsinia | |
| poprzednia brak |
następna brak |
| Kupisz w: Esef.com.pl | |
Na Całą Orsinię składają się wszystkie teksty Ursuli K. Le Guin osadzone w Orsinii: powieść Malafrena (1979), trzy piosenki, zbiór opowiadań Opowieści Orsiniańskie (1976) oraz dwa dodatkowe opowiadania.
Pomysł kraju zwanego Orsinią przyszedł Ursuli Le Guin do głowy w 1949 roku podczas studiów w Radcliffe. Kolejne teksty cyklu powstawały w późniejszych latach, publikowane były w różnych zbiorach opowiadań oraz w tygodniku „The New Yorker”.
Pamiętam, kiedy wpadłam na ten pomysł: w naszym małym spółdzielczym akademiku Everett House w Radcliffe w jadalni, gdzie można było uczyć się i pisać na maszynie do późna, nie przeszkadzając śpiącym. Miałam dwadzieścia lat, pracowałam około północy przy jednym ze stołów i wtedy po raz pierwszy mignął mi przed oczami ten mój inny kraj. Nieważny kraj w Europie Środkowej. Jeden z tych, które zdemolował Hitler, a teraz demolował Stalin. Kraj położony niezbyt daleko od Czechosłowacji albo Polski, ale… nie przejmujmy się granicami. Nie któryś z tych częściowo zislamizowanych narodów – bardziej zorientowany na Zachód… Może jak Rumunia z językiem wywodzącym się z łaciny, lecz ze słowiańskimi naleciałościami? Aha! Zaczynam nabierać wrażenia, że do czegoś dochodzę. Zaczynam słyszeć nazwy. Orsenya po łacinie, a po angielsku Orsinia. Zobaczyłam rzekę Molsenę, płynącą przez otwartą słoneczną okolicę do starej stolicy Krasnoy (krasniy to po słowiańsku „piękny”). Krasnoy na trzech wzgórzach: Pałacowym, Uniwersyteckim, Katedralnym. Katedrę Świętej Teodory, jawnie nieświętej świętej, noszącej imię mojej matki… Zaczynam orientować się w terenie, czuć się jak u siebie w domu, tu, w Orsenyi – to matrya miya, moja ojczyzna. Mogę tu mieszkać, dowiedzieć się, kim są inni mieszkańcy i co robią, i o tym opowiadać. Tak też zrobiłam. (ze wstępu autorki)
Zawartość
- Malafrena
- Piosenki
- Opowiadania
- Opowieści orsiniańskie
- Fontanny
- Kurhan
- Las Ile
- Rozmowy nocą
- Droga na wschód
- Bracia i siostry
- Tydzień na wsi
- An die Musik
- Dom
- Pani na Moge
- Krainy wyobraźni
- Inne opowiadania
- Dwa opóźnienie na Linii Północnej
- Otworzyć powietrze
- Opowieści orsiniańskie
