Hestia

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[−] Hestia (Bibliografia)

  Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy

  Szkoła bogów (cykl)

Grecka bogini Hestia (Greek Goddess Hestia), [w:] Dr. Vollmers Wörterbuch der Mythologie aller Völker, Stuttgart 1874

HESTIA — w mitologii greckiej bogini świętego ognia, w mitologii rzymskiej utożsamiona z Westą.

Rodowód

Hestia była córką Kronosa oraz Rei. Jej braćmi oraz siostrami byli Zeus, Posejdon, Hades, Demeter oraz Hera. Hestia jako pierwsza przyszła na świat, a po tym jak połknął ją a następnie zwrócił ojciec, ostatnia.

Miejsce

Siedziba bogów na Olimpie.

Wygląd i atrybuty

Wiązano z nią ogień. Konkretniej to miejsce w domu i siedzibie bogów, gdzie płonęło palenisko.

Charakterystyka

Hestia była boginią świętego ognia, zarówno boskiego na Olimpie, domowego jak i płonącego w świątyniach a także gmachach państwowych. Niosła pokój i bezpieczeństwo. Nie angażowała się w wojny i konflikty. Po objęciu władzy przez Zeusa odrzuciła zaloty Posejdona oraz Apolla, zostając na zawsze dziewicą. Zeus przystał na jej prośbę, że nie chce wiązać się z nikim. Wtedy też otrzymała prawa tej, której ludzie pierwsi składali ofiary. Ponoć nigdy nie opuszczała Olimpu.

Kult

Poza pierwszą ofiarą podczas świąt Hestia otrzymywała także ostatnią. Jej imię wymawiano jako pierwsze, składając przysięgę. Z Hestią wiąże się tak zwane prawo greckiej gościnności, nie pozwalające wygonić obcego. Do niej i Zeusa Kseniosa, czyli Gościnnego uciekali się obcy bądź żebracy, kiedy przybywali do czyjegoś domu. Zajmowali miejsce obok ogniska, przynależnego Hestii, tym sposobem oddając się w opiekę tych dwóch bóstw. Także ludzie, stojący poza prawem, w tak zwanym geście błagalnika, oddawali się pod ich opiekę. Wreszcie z domowym ogniskiem, przynależnym Hestii, wiąże się rytuał amfidromiów, związany z szerszym, przyjęciem dziecka do rodu, co miało miejsce po dziesięciu dniach od jego narodzin. W ramach rytuału amfidromiów z nowo narodzonym dzieckiem między innymi biegano na rękach wokół ogniska. Ponadto ogień Hestii płonął w każdym domu, na ołtarzach i w gmachach państwowych. Ogień Hestii brano także ze sobą na nowo zdobyte ziemie.

Literatura

• Graves R., Mity greckie, Kraków 2009.
• Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1997.
• Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
• Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 1997.
• Schmidt J., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 2006.
• Stankiewicz L., Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008.
• Kerényi, K., Mitologia greków", Warszawa 2002.
• Pietrzykowski M., Mitologia starożytnej Grecji, Warszawa 1983.
• Zaidman L. B., Grecy i ich bogowie, Warszawa 2008.

(aut. Izabela Ozga)