Rycerze Okrągłego Stołu
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
Rycerze króla Artura mieli zasiadać przy Okrągłym Stole na znak równości między sobą. Tytuły, jakie nosili, przestawały mieć znaczenie.
Do Rycerzy Okrągłego Stołu należeli między innymi Agravaine, Bors, Galahad, Galahaut, Gawain, Griflet, Kay, Lamorak, Mordred, Palomides i Parsifal.
Zielony Rycerz
Z Rycerzami Okrągłego Stołu związana jest historia Zielonego Rycerza. Jest to opowieść znana z czternastowiecznego poematu anonimowego autora Sir Gawain i Zielony Rycerz (Sir Gawayne and the Grene Knight). Zielony Rycerz, który w dzień nowego roku, przybył na dwór króla Artura i rzucił wyzwanie Rycerzom Okrągłego Stołu, miał mieć wzrost olbrzyma a jego zbroja była cała zielona. Grozę budziło również jego wyzwanie. Zielony Rycerz zażądał by najdzielniejszy rycerz króla Artura ściął mu głowę a następnie stawił się u niego dokładnie za rok i wtedy Zielony Rycerz zrobi to samego z jego, rycerza, głową. Wyzwanie podjął Gawain, odcinając Zielonemu Rycerzowi głowę. Ów zamiast umrzeć podniósł ją jednak i odjechał. Gawain miał dotrzymać złożonej obietnicy.
Rycerze Okrągłego Stołu a poszukiwania Graala
Jednym z najważniejszych zadań jakie wzięli na siebie Rycerze Okrągłego Stołu były poszukiwania Graala. Gerbert de Montreuil wprowadza do legendy arturiańskich wątek Niebezpiecznego Miejsca. Znajduje się ono przy Okrągłym Stole. Rycerze, którzy byli niegodni odnalzienia Graala mieli natychmiast zginąć, kiedy tylko usiedli na tym miejscu. Na szczęście Parsifal, który u okazuje się rycerzem, którego przeznaczeniem jest odnalezienie Graala, przechodzi próbę bezpiecznie, jednocześnie przywracając światu utraconych rycerzy. U Roberta de Boron Parsifal nie od razu okazuje się godny tego, by zasiąść na Niebezpiecznym Miejscu. Z kolei w cyklu wulgaty a później w Śmierci Artura (Le Morte Darthur) Thomasa Malory’ego miejsce Parsifala zajmuje Galahad, który bezpiecznie zasiada na Niebezpiecznym Miejscu. Również w cyklu wulgaty Graal po raz pierwszy objawia się Rycerzom Okrągłego Stołu. Wszyscy podejmują się jego odnalezienia. Godni okazali się tylko Parsifal, Galahad i Bors. Wątek ten później kontynuuje Thomas Malory w swojej Śmierci Artura (Le Morte Darthur).
Upadek Rycerzy Okrągłego Stołu
Poszukiwania Graala bezpośrednio poprzedziły upadek Rycerzy Okrągłego Stołu. Według tekstów wulgaty, tradycji kontynuowanej później przez Thomasa Malory’ego w Śmierci Artura (Le Morte Darthur), zdrada Mordreda i grzeszna miłość Lancelota do Ginwery stały się ostateczną przyczyną upadku idei, wiążącej Rycerzy Okrągłego Stołu.
Literatura
- Hauf M., Drogi do świętego Graala, Wrocław 2004.
- Botheroyd S., i Botheroyd P.F., Słownik mitologii celtyckiej, 1998.
- Kałużna-Ross J., Mitologie świata. Celtowie, Warszawa 2007.
- Matthews J., i Matthews C., Mitologia Wysp Brytyjskich, Poznań 1997.
- Monaghan P., The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore, Nowy Jork 2004.
- Mitologia. Mity i legendy świata, Warszawa 2009, s. 272–281.
- Kopaliński W., Wielki multimedialny słownik Władysława Kopalińskiego, b.d.
- Encyclopedia Mythica, b.d., http://www.pantheon.org/.
(aut. Izabela Ozga)
