Walhalla (pojęcie)
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
WALHALLA – jedne z zaświatów w mitologii germańskiej, kraina poległych bohaterską śmiercią wojowników i wodzów, siedziba Odyna i walkirii.
Nazwa
Walhalla, w staroislandzkim Valhöll tłumaczone jako Komnata Zabitych, Hala Poległych.
Położenie i opis Walhalli
Walhalla położona była w Asgardzie a konkretniej znajdowała się w jednej z siedzib Odyna Gladsheimie. W jej pobliżu znajdowała się rzeka Thund, której nurt wojownicy musieli koniecznie przebyć po śmierci, żeby dostać się do Walhalli. Sama siedziba otoczona była dodatkowo błoniami. Główna i najważniejsza brama, prowadząca do Walhalii, nazywała się Walgrind (Kratą Zabitych) i była zawsze otwarta. Po jej zachodniej stronie do ściany przybite było truchło wilka, który pożywiał się orzeł. W pobliżu Walhalli i również na zachodzie rosła jemioła. Ogółem w Walhalli znajdowało się pięćset czterdzieści wyjść. Każdym z nich mogło wyjść jednocześnie ośmiuset wojowników.
Snorri Sturlusson w Eddzie Prozaicznej podaje opis wnętrza hali. Jej sklepienie miałyby pokrywać tarcze, ściany włócznie a ławy, ciągnąc się przy zastawionym stole, pokryte były zbrojami.
Walhalla a Odyn i walkirie
Panem Walhalii był Odyn i walkirie. One to pilnowały by podczas bitwy wola Odyna została spełniona i oznajmiały poległym bohaterom i wodzom ich los po śmierci. Niektóre z nich usługiwały podczas uczty. Odyn, choć uczestniczył w ucztach jako pan Walhalli i poległych wojowników, sam pił tylko wino, podawanym mięsem z dzika, karmiąc swoje dwa wilki Frekiego (Żarłok) i Geriego (Łakomy). Stąd też wysyłał na zwiady swoje dwa kruki Huginna (Rozum) i Muninna (Pamięć).
Życie w Walhalli
Trafić do Walhalli mogli tylko bohaterowie, polegli chwalebną śmiercią wojownicy a także wodzowie a przynajmniej część z nich, bo połową dzielił się Odyn z Freyą. Wszyscy ci wojownicy zwani byli specjalną nazwą, einherjar, czyli walczącymi w pojedynkę. Spędzali czas na ucztach, opowieściach i walkach.
Podczas uczty służyły im niektóre z walkirii, roznosząc miód, wino i strawę. Zasoby tych ostatnich były niewyczerpane. Nie bez powodu. Miód pochodził od kozy Heidrunn, która dawała go zamiast mleka i pożywiła się gałęziemi drzewa Laerad, znajdującego się w zaświatach i będącego wariantem Yggdrasilla. Strawę sporządzał kucharz Andhrimnir w kotle Eldhrimnirze z dzika Saehrimnira, który to dzik w ciągu dnia zjedzony wieczorem odradzał się na nowo.
Powracali do życia również biorący udział w zaświatowych walkach wojownicy. Ich zadaniem, poza biesiadami, było przygotowanie się do bitwy, która odpędzie się w dniu Ragnarök, końca świata. Wojownicy wyruszą wtedy z Walhalli poprowadzeni przez Odyna. Sama Walhalla zostanie wtedy zniszczona. Prawdopodobnie jakiś jej wariant powstanie w odrodzonym, nowym świecie.
Inne
W wyobrażeniu Walhalli dopatrywano się inspiracji rzymskim Koloseum.
Literatura
- Sturlusson S., Edda Prozaiczna, Sandomierz 2007.
- Edda poetycka, BN, 1986.
- Słupecki L.P., Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, Kraków 2003.
- Szrejter A., Mitologia germańska, Warszawa 1997.
- Sacha-Piekło M., Zaświaty i krainy mityczne, Kraków 1999.
- A. M. Kempiński, Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
- Turowska-Rawicz M., i Sypek R., Mitologie świata. Ludy skandynawskie, Warszawa 2007.
(aut. Izabela Ozga)
