J. K. Rowling

Z encyklopediafantastyki.pl
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
J.K. Rowling
Jkrowling02.jpg
Data i miejsce urodzenia 31 lipiec,1965
Chipping Sodbury
Narodowość Anglia
Ważne dzieła Harry Potter
Nagrody
British Book Awards, Bram Stocker

, Locus , Hugo , Mythopoeic Fantasy , Hans Christian Andersen , Whitbread Book Awards , Whitaker’s Platinum Book Award

Strona domowa

J. K. Rowling (ur. 31 lipca 1965 w Chipping Sodbury angielska pisarka, tworząca pod pseudonimem) - Rok 1964. Pete Rowling był w marynarce wojennej, Anne Volant pełniła służbę w żeńskiej formacji pomocniczej marynarki wojennej – rodzice J.K. Rowling poznali się w pociągu odjeżdżającym do Szkocji ze stacji Kings Cross. Dokładnie trzydzieści trzy lata później na tej samej stacji w pociąg do Hogwartu wsiadł Harry Potter – bohater sagi, która zyskała miliony czytelników na całym świecie a z autorki uczyniła miliarderkę.

Podobnie jak jej bohater Joanne Rowling przyszła na świat 31 lipca. W Chipping Sodbury i jego okolicach, wraz z młodszą o dwa lata siostrą Di, spędziła pierwsze lata swojego dzieciństwa, w wieku sześciu napisała swoją pierwszą książkę o króliku imieniem „Królik” i już wtedy dużo czytała. Sama o sobie mówi, że w tamtym czasie bardzo przypominała najlepszą przyjaciółkę Harry’ego – Hermionę. Kiedy Rowling miała siedem lat rodzice postanowili urzeczywistnić swoje marzenie o przeniesieniu się na wieś. To tam, w Tutshill w południowej Walii, trafiła do szkoły „żywcem przeniesionej z czasów Dickensa”. "Uczniom przydzielano tam miejsca w ławkach w zależności od ich bystrości i pamiętam, że po dziesięciu minutach pierwszej lekcji nauczycielka kazała mi usiąść w rzędzie tumanów" – wspomina w wywiadzie przeprowadzonym przez Lindsey Fraser. Na postać Severusa Snape’a, z pierwszego tomu sagi, nauczającego „bandę bałwanów” „subtelnej a jednocześnie ścisłej sztuki przyrządzania eliksirów” złożyło się kilka osób. Pewna nauczycielka ze szkoły w Tutshill była jedną z nich.

Szkołę średnią w Wyedean Rowling zaczęła w 1976 i wiąże ją z przyjemniejszymi wspomnieniami. Między innymi turkusowym fordem Anglia i jego właścicielem Seanem Harrisem, do dziś bliskim znajomym Rowling, który ma w sobie odrobinę z Rona Wesleya, najlepszego przyjaciela Harry’ego. Samo auto oraz dedykacja dla Seana Harrisa pojawiły się w Harrym Potterze i Komnacie Tajemnic. Po szkole średniej przyszedł czas na podjęcie studiów na uniwersytecie w Exter w roku 1983. Filologia klasyczna i francuska, poza praktyką w Paryżu, okazały się niezbyt trafnym wyborem językoznawstwa zamiast kochanej przez Rowling od dzieciństwa literatury.

Po ukończonych w roku 1987 studiach Rowling zrobiła kurs dla sekretarek w Londynie, ale nie widziała siebie w tej roli. Za to praca asystentki w Amnesty International przyniosła jej już sporo satysfakcji. Czas na lunch i czas pomiędzy zbieraniem materiałów na temat gwałcenia praw człowieka w Afryce, Rowling wypełniała pisaniem. Już wtedy spokój i ciszę odnajdywała w kawiarniach. Pomysł na Harry’ego Pottera przyszedł jednak w podróży.

Nie wiedziała, że Harry Potter będzie powieścią dla dzieci, kiedy w roku 1990, podczas podróży pociągiem z Manchesteru do Londynu, wpadł jej do głowy pomysł na książkę. Wiedziała za to całkiem sporo innych rzeczy. Między innymi, że będzie to siedmiotomowy cykl. Choć zaczęła pisać jeszcze tego samego wieczoru, to nic z tego nie znalazło się w ostatecznej wersji pierwszego tomu. Pierwsze trzy rozdziały Harry’ego Pottera i Kamienia Filozoficznego skończyła dopiero w Portugalii w Oporto, gdzie wyjechała w 1991, w rok od śmierci matki. Pod wpływem tych okoliczności powstał jeden z ulubionych rozdziałów Rowling – „Zwierciadło Ain Eeingarp”. Poza pracą nauczycielki wyjazd przyniósł jej małżeństwo z tamtejszym dziennikarzem, Jorge Arantesem, i córeczkę Jessicę. Po rozwodzie z pierwszy mężem wróciła z Jessicą do Edynburga. To pod koniec roku 1993 zaczął się okres życia na zasiłku, przy którym trudno było o pracę, i który stał się później dla mediów pożywką do tworzenia wielu mitów wokół osoby Rowling i jej najbliższego otoczenia.

W tym czasie Rowling podnosiła swoje kwalifikacje zawodowe by móc uczyć dalej. Kurs podyplomowy ustępował jednak pisaniu. Dziś edynburska kawiarenka „U Nicolsona” jest pewnie słynna. W latach dziewięćdziesiątych była miejscem, gdzie było dostatecznie dużo miejsca by pisać Harry'ego Pottera, siedząc w spokoju przy jednej kawie godzinami. Nikt nie spodziewał się sukcesu. Sama Rowling mówiła żartem do swojego szwagra, jednego z właścicieli „U Nicolsona”: „Jak już to opublikuję przyciągnę ci wielu klientów”. Kiedy po roku szukania wydawcy, w sierpniu 1996 roku ofertę przyjęło Bloomsbury, dystrybutor Barry Cunningham i jej agent – Christopher Little – również nie spodziewali się sukcesu. Radzili zatrzymać pracę, bo z literatury dziecięcej trudno się utrzymać. Radzili też użyć pseudonimu, dowodząc, że damskie imię może zniechęcić czytelników – Joanne Rowling świat poznał jako J. K. Rowling (Joanne Kathleen Rowling).

Barry Cunnigham kupił prawa do przyszłego fenomenu za 2500 funtów. Przełom przyniosło zakupienie przez Scholastic, za sumę ponad stu tysięcy dolarów, praw do wydawania książki na terenie USA. Precedens wydawniczy, biorąc pod uwagę, że był to pierwszy tom nikomu nieznanej autorki. Precedens, który pozwolił, uczącej jeszcze wtedy w pełnym wymiarze godzin, Rowling, rzucić pracę i zając się tylko pisaniem. Rok po wydaniu Harry’ego Pottera i Kamienia Filozoficznego (1 czerwca 1997) wyszedł kolejno Harry Potter i Komnata Tajemnic (lipiec 1998) a następnie Harry Potter i więzień Azkabanu (lipiec 1999). Po raz pierwszy w historii trzy książki tego samego autora zajęły miejsce na liście bestselerów New York Timesa, a w roku 1999 promocja Harry’ego Pottera i więźnia Azkabanu w Ameryce przyniosła kolejkę na dwie przecznice i tysiąc sto egzemplarzy do podpisania. Tuż przed premierą trzeciej części, w październiku 1998, wytwórnia Warner Bros kupiła prawa do ekranizacji dwóch pierwszych tomów za 150 tysięcy dolarów.

Rok 2000 przyniósł Harry’ego Pottera i Czarę Ognia , premierę książki o północy i wybuch potteromani. Wkrótce szaleństwo ogarnęło cały świat. Fani nie tylko zaczęli ustawiać się w kolejkach po autograf, ale spotykać się na zlotach i konwentach, gdzie przebierali się w ulubione postaci z książek i nagrywali amatorskie filmiki. To wtedy na niespotykaną dotąd skalę rozwinęło się tzw. zjawisko fanfiction, działalność niekomercyjna, polegająca na pisaniu przez fanów opowiadań na podstawie ich ulubionego działa. Podczas kiedy fanfiki zalewały Internet, coraz bardziej rosła liczba sprzedanych egzemplarzy, a w ilości tłumaczeń Harry Potter mógł konkurować tylko z Biblią. Im głośniej było o Harrym Potterze, tym większy był nacisk mediów, tworzyły się kolejne mity, padały oskarżenia o satanizm. Gdzieś pomiędzy falą potteromani, nagonką niektórych grup chrześcijan, oczekiwaniem na kolejne tomy, tłumaczenia i ekranizacje, Rowling napisała dwie krótkie książeczki, związane z czarodziejskim światem – Quidditch przez wieki (2001) oraz Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (2001). Dochód z ich sprzedaży autorka przeznaczyła na organizację charytatywną Comic Relief.

Dziś, kiedy wydano już wszystkie tomy a premiera ostatniego filmu minęła 7 lipca 2011 roku, J. K. Rowling przymierza się do napisania książki dla dorosłych. O Harrym Potterze jednak nie zapomniała. Kilka miesięcy po premierze ostatniego tomu Harry’ego Pottera i Insygniów Śmierci (2007) wyszły Baśnie barda Beedle'a (2007) – zbiór opowiadań nawiązujący tematycznie do siódmej części. Natomiast w kwietniu 2012 roku miała miejsce premiera długo oczekiwanej przez fanów strony – Pottermore. Zafascynowana technologią J.K. Rowling, a właściwie od 2001 roku Joanne Murray, wyszła fanom naprzeciw, oferując między innymi kupno swoich książek w formie e-booków. Dochód ze sprzedanych książek uczynił ją najbogatszą osobą w Wielkiej Brytanii, pozwolił zająć się pisaniem i trójką dzieci, z czego dwoje przyniosło małżeństwo z lekarzem, Neilem Murrayem, trwające do dziś.

Spis treści

Saga o Harrym Potterze

Dodatki do sagi o Harrym Potterze

Powieści

Nagrody

Cytaty

  • "(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze".

J.K. Rowling "Harry Potter i Kamień Filozoficzny"

  • "To, że twoja wrażliwość uczuciowa mieści się w łyżeczce od herbaty, nie świadczy o tym, że wszyscy są tak upośledzeni".

J.K. Rowling "Harry Potter i Zakon Feniksa"

  • " - Niech mi pan powie jeszcze tylko jedno – odezwał się Harry. – Czy to dzieje się naprawdę, czy tylko w mojej głowie?

- Ależ oczywiście to dzieje się w twojej głowie, Harry, tylko skąd, u licha, wniosek, że wobec tego nie dzieje się to naprawdę?"

J.K. Rowling "Harry Potter i Insygnia Śmierci"

Źródło „https://encyklopediafantastyki.pl/index.php?title=J._K._Rowling&oldid=88570”
Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony