Gnom
LEKSYKON FANTASTYKI | |
fiction |
Genomos wskazuje na rodowód gnomów, które według Paracelsusa były jedynymi z żywiołaków, duchów związanych z naturą, a konkretniej z czterema żywiołami wodą, powietrzem, ogniem i ziemią. Ponieważ gnomy przypisane były do ziemi, tam też przyszło im mieszkać.
Gnomy odznaczały się niskim wzrostem a ich wygląd naznaczony był groteskowością. Przypominały starców. Przy tym wszystkim były także brodate i garbate. Według niektórych podań bały się światła słonecznego, które miało moc obrócenia ich w kamień. Do głównych zadań gnomów należało pilnowanie podziemnych skarbów i zajmowanie się wydobywaniem cennych metali i kruszców. Gnomy znały podziemia bardzo dobrze i zdarzało się, że wyjawiały ludziom swoje tajemnice.
Gnomy niekiedy łączone były z goblinami, karłami i koboldami.
Literatura
- W. Kopaliński, Wielki multimedialny słownik Władysława Kopalińskiego [CD-ROM].
- J. L. Borges, Zoologia fantastyczna, Warszawa 1983.
- A. Z. Kronzek, E. Kronzek, Księga wiedzy czarodziejskiej, Poznań 2008.
- K. Haka-Makowiecka, M. Makowiecka, M. Węgrzecka, Leksykon fantastyki. Postacie, miejsca, rekwizyty, zjawiska, Warszawa 2009.
- P. Monaghan, The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore, New York 2004.
- Encyclopedia Mythica, dostępne[on-line] http://www.pantheon.org/.
- Encyclopedia Britannica, dostępne [on-line] http://www.britannica.com/.
(aut. Izabela Ozga)