Piotr Szulkin

Piotr Szulkin
Narodowość	Polska
Ważne dzieła	Wojna światów

Piotr Andrzej Szulkin ur. 26 kwietnia 1950 w Gdańsku – polski reżyser, scenarzysta, scenograf i pisarz. Jest absolwentem Liceum Plastycznego w Warszawie. W latach 1970-1975 studiował na Wydziale Reżyserskim Łódzkiej PWSFTiTV. Plastyk, reżyser, scenarzysta. Debiutował w 1975, w rok później zrealizował pierwszy film fabularny Dziewczę z czortem, następnie m.in. Oczy uroczne (1977); Kobiety pracujące (1978). Reżyser filmów fantastycznonaukowych: Golem, 1979 (nagrody: m.in. Brązowe Lwy Gdańskie za debiut na VII Festiwalu Filmowym w Gdańsku 1980; Grand Prix oraz nagroda za scenariusz i wyróżnienie Fipresci na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Madrycie 1981); Wojna światów. Następne stulecie, 1981 (nagrody: m.in. Grand Prix oraz nagrody za scenariusz i reżyserię na Międzynarodowym Festiwalu w Madrycie 1982; nagroda specjalna jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Trieście 1982); O-bi, O-ba, 1986. W 1984 ukazał się wybór scenariuszy Piotra Szulkina (O-bi, O-ba i inne prawdziwe nowele filmowe,' Alfa, W.: Wojna światów-następne stulecie; O bi, o ba; Ucięta głowa czarownicy; Golem). Wybór obejmuje scenariusze fantastycznonaukowych filmów Piotra Szulkina, wywodzące się z katastroficznych prognoz cywilizacyjnych ostatniego dziesięciolecia. W chaosie, rozpadzie wartości, w narastaniu totalitarnych systemów władzy, które z całą bezwzględnością opanowują środki masowego przekazu, upatruje Szulkin przyczyny regresu kulturowego, zdławienia indywidualności człowieka.

Pracował też nad spektaklami teatralnymi i opublikował szereg esejów w prasie literackiej oraz książki: O-bi, o-ba i inne prawdziwe nowele filmowe (wydawnictwo "Alfa" Warszawa, 1984), Ga, ga – Szpital (powieść w formie dyptyku; wydawnictwo Pomorze, Bydgoszcz, 1988), Socjopatia (Korporacja Ha!art, Kraków 2006) oraz Epikryza (Korporacja Ha!art, Kraków 2011).

Jako profesor Wydziału Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi wykształcił wielu reżyserów młodego pokolenia.

Książki fantastyczne

• O-bi, o-ba i inne prawdziwe nowele filmowe 1984 - zbiór opowiadań
• Ga, ga - Szpital 1988 - powieść
• Socjopatia 2006 - zbiór opowiadań

Inne książki

• Epikryza 2011

Opowiadania

• Golem 1978
• Ucięta głowa czarownicy 1978
• Wojna światów - następne stulecie 1980
• O bi, o ba 1983
• Ga, Ga – chwała bohaterom 1985
• Szpital 1988

Filmografia

• 1975 Dziewce z ciortom
• 1977 Oczy uroczne
• 1978 Kobiety pracujące
• 1979 Golem
• 1981 Wojna światów - Następne stulecie
• 1984 O-Bi, O-Ba. Koniec cywilizacji
• 1985 Ga, ga. Chwała bohaterom
• 1990 Femina
• 1993 Mięso (Ironica)
• 2003 Ubu Król

Scenariusze

• Raz, dwa, trzy1972
• Wszystko1972
• Przed kamerą SBB1974
• Zespół SBB1975
• Narodziny1975
• Życie codzienne1976
• Oczy uroczne1977
• Golem1979
• Wojna światów – Następne stulecie1981
• O-Bi, O-Ba. Koniec cywilizacji1984
• Ga, Ga. Chwała bohaterom1985
• Mięso (Ironica)1993
• Ubu Król2003

Nagrody

• 1975 – nagroda główna za film dokumentalny Wszystko na 8. Festiwalu Etiud Filmowych PWSFTviT "Zyg-Zag"
• 1976 – Doroczna Nagroda Tygodnika Film "Złota kamera" za debiut w filmie krótkometrażowym Dziewce z ciortom
• 1979 – nagroda główna na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen za Kobiety pracujące
• 1980 – brązowe Lwy Gdańskie na 7. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku za Golema
• 1981 – Grand Prix "Złoty Monolit" na 2. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fantastycznych "Imagfic" w Madrycie za Golema oraz nagroda główna za scenariusz do filmu.
• 1982 - nagroda główna na 2. Międzynarodowym Festiwalu Filmu Fantastycznego "Fantasporto" w Porto za reżyserię Wojny światów
• 1982 – Grand Prix "Złoty Monolit" na 3. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fantastycznych "Imagfic" w Madrycie za Wojnę światów oraz dwie nagrody główne za scenariusz i reżyserię.
• 1984 – Doroczna nagroda dla najlepszego reżysera S.F. na Europejskim Kongresie Stowarzyszeń Fantastyki Naukowej Eurocon za Wojnę światów.
• 1994 – Grand Prix na 40. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen za Mięso (Ironica)
• 1994 – nagroda główna – Srebrny Smok na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie za Mięso (Ironica)

Cytaty

• "Miałam czerwoną rybkę, taką małą... To było miłe, wpatrywałam się w ten słoik z rybką jak w telewizor. Ale ona nigdy nie dała znaku, że mnie dostrzega. Tylko pływała to w tę, to w tamtą. (...) lubiłam ją. Nieraz, aby jej dogodzić, kruszyłam czekoladę z orzechami, bo bardzo lubię czekoladę z orzechami, i sypałam ciut, ciut do słoika. Lecz ona tego nie doceniała.

Kiedyś wróciłam do domu i moja rybka była wzdęta i jak korek wypłynęła na wierzch do góry brzuchem. Zdechła. W tym jej zdechnięciu było coś samolubnego, nie pomyślała o mnie, o tym, jak ja to przeżyję. Wzięłam ją przez dwie chusteczki higieniczne za zesztywniały ogon i wrzuciłam ją, no wie pan gdzie. Ale było mi tak smutno i samotnie, że zapaliłam świeczkę, postawiłam ją na sedesie i dopiero wtedy spuściłam wodę. Pewnie spłynęła kanalizacją do rzeki, prąd rzeki porwał ją do morza i dopłynęła do jakiegoś miejsca, gdzie są rekiny, i te rekiny ją zjadły. Gdybym wiedziała, gdzie są rekiny, i miałabym na to środki, to pojechałabym na plażę z rekinami, weszłabym do wody i czekała. Czekałabym w czerwonym kostiumie kąpielowym, by zwrócić na siebie uwagę rekinów. Czekałabym noc i dzień, i noc na tego głodnego rekina. To by miało sens, wymiar, by nie powiedzieć patos. Może moja mała, czerwona rybka umarła z samotności. Ale gdybym kupiła dwie rybki, to i tak pewnego dnia któraś z nich zdechłaby pierwsza i pływałaby jak korek, do góry brzuchem. Czy może pan sobie wyobrazić, jak czułaby się jedna osamotniona rybka, widząc tą drugą do góry brzuchem? I co, miałabym dokupić następną rybkę i podmienić? To byłoby oszustwo wobec losu, obrazoburstwo wobec odwiecznych praw natury, która rządzi tak samo czerwonymi rybkami jak ludźmi. My, ludzie, jesteśmy naiwni, kupujemy rybki i wrzucamy je do słoika. Schodzimy się w pary, zawieramy małżeństwa, aby udawać, że samotność nie jest naszym przeznaczeniem. Ale mężczyźni żyją krócej, albo może to kobiety żyją krócej. Wszystko jedno. Gdyby pan ożenił się ze mną, to któreś z nas żyłoby krócej. I wtedy na starość albo pan, albo ja wypłynęlibyśmy do góry brzuchem. Zostawiając swego partnera w udręce starczej samotności, której ból przejawia się w drżeniu rąk i niemożności zawiązania samemu sznurówek. Egzystencja to słoik, w którym wszyscy jesteśmy, czekając, które z nas pierwsze wypłynie na powierzchnię. Do góry brzuchem".

Piotr Szulkin "Epikryza"

• "(...) znów realność nie stanęła na wysokości naszych minimalistycznych pragnień".

Piotr Szulkin "Epikryza"

• "Bo przecież samotność może boleć, fizycznie boleć. Pan wie".

Piotr Szulkin "Epikryza"