Selkie
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
SELKIE — w folklorze celtyckim, ludzie foki, znane także jako silkie, selchie, roane, seal, w języku gaelickim nazywane były także Cuilein Mairi czyli szczeniętami Marii.
Rodowód
Selkie znane są przede wszystkim z folkloru szkockiego i irlandzkiego, a także germańskiego. Źródło tego wierzenia próbuje się wywodzić od tabu zakazującego zabijania fok, które mogło być spowodowane, w zależności od intepretacji, albo świętością wspomnianego zwierzęcia albo tym, że foka był zwierzęciem totemicznym. Nie wyklucza się również obcych, germańskich wpływów, na ukształtowanie się wierzeń w selkie.
Selkie miały być zaczarowanymi w foki dziećmi królewskimi. Tradycja widziała w nich także upadłe anioły. Swój rodowód wywodziły od selkie niektóre rodziny szkockie i irlandzkie. Dowodem na focze pochodzenie miała być deformacja w postaci błony między palcami u rąk bądź nóg.
Wygląd
Selkie były fokami, które mogły jednak zrzucać zwierzęcą skórę by przybrać ludzką postać.
Charakterystyka
Selkie zwodziły żeglarzy, zatapiały statki i wciągały ludzi w wodne odmęty. Czasem jednak wiązały się ze śmiertelnikami. Zrzucały wtedy swoje focze skóry i w ludzkiej postaci, męskiej bądź żeńskiej, brały sobie za mąż ludzkich kochanków bądź, w przypadku męskich selkie, uwodziły śmiertelniczki. Tworzyły z nimi rodzinę i nawet doczekiwały się potomstwa. Po pewnym czasie jednak selkie, stęskniona za morskim żywiołem, na powrót wdziewała ludzką skórę i wracała tam, skąd przybyła. Czasem taką skórę ukrywał jej mąż a kiedy selkie ją odnalazła wracała do morza.
Literatura
- Eberhart G. M., Mysterious Creatures : A Guide to Cryptozoology, Kalifornia 2002.
- Szrejter A., Bestiariusz germański. Potwory, olbrzymy i święte zwierzęta, Gdańsk 2012.
- Monaghan P., Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore.
- Matthews C.; Matthews J., Mitologia Wysp Brytyjskich, PoznańDom Wydawniczy REBIS 1997.
- Mitologie Świata, t. 4, Celtowie, Kraków 2007.
(aut. Izabela Ozga)
