Mjöllnir

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[−] Mjöllnir (Bibliografia)

  Amerykańscy bogowie

  Fionavarski gobelin (cykl)

  Ostatnie promienie słońca

MJÖLLNIR – w mitologii nordyckiej magiczny młot, atrybut boga Thora.

Nazwa

Mjöllnir oznacza błyskawicę.

Powstanie

Mjöllnir został wykonany przez karły z rodu Ivaldiego – Brokka i Sindriego. Jako taki był, obok złotych włosów dla Sif, okrętu Skidbladmir, włóczni Gungnir, złotego dzika Gullinbursti i złotego pierścienia Draupnira , jednym z sześciu darów wykonanych przez karły dla bogów. Mjöllnir powstał jako jeden z trzech ostatnich w wyniku zakładu Lokiego z karłami, że nie zdołają stworzyć rzeczy równie doskonałych jak trzy pierwsze dary. Chcąc utrudnić im zadanie Loki zamienił się w muchę. Podczas tworzenia Mjöllnir ugryzł karła Brokka między oczami i płynąca krew zaślepiła go. Z tego też powodu młot Mjöllnir posiada skazę.

Wygląd

Mjöllnir był żelazny. Jego wadą był zbyt krótki trzonek.

Właściowości

Młot Mjöllnira, jako atrybut gromowładnego Thora, był odpowiednikiem pioruna. Był bronią służącą do obrony przed olbrzymami. Mjöllnira można było używać tylko wraz z żelaznymi rękawicami. Młot nigdy nie chybiał celu, mógł on uderzyć wszystko, co jest na jego drodze, a co jest tak twarde, że zwykła broń tego nie skruszy, zawsze wracał do swojego właściciela. Mógł również stać się tak mały, że mieścił się za pazuchą. Jego jedyna wada, powstała na skutek wspomnianej interwencji Lokiego doprowadzi do śmierci Thora w Ragnarök, dzień końca świata, kiedy to Thor będzie musiał podejść zbyt blisko Jörmunganda. Młot przejdzie w ręce jego synów – Magniego (Silnego) oraz Modiego (Śmiałego).

Mity

Młot Mjöllnir został skradziony przez olbrzyma Thryma, który za jego zwrot zażądał ręki Freyji a następnie odzyskany przez Thora, który pojawił się szacie ślubnej, przebrany za boginię, odebrał swoją własność i zabił Thryma.

Inne

Istniały amulety w kształcie młota Mjöllnira.

Literatura

• Dumézil G., Bogowie Germanów. Szkice o kształtowaniu się religii skandynawskiej, Warszawa 2006.
• Kempiński A., Ilustrowany leksykon mitologii Wikingów, 2003.
• Słupecki L.P., Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, Kraków 2003.
• A. M. Kempiński, Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
• Turowska-Rawicz M., i Sypek R., Mitologie świata. Ludy skandynawskie, Warszawa 2007.
• Sołtysiak A., Postać Thora w mitologii pogańskich Skandynawów, „Ewolucja magii i religii”, Kraków 1997.
• Szrejter A., Mitologia Germańska, Warszawa 1997.
• Sturluson S., Edda Prozaiczna, Sandomierz 2007.
• Edda Poetycka, Wrocław 1986.

(aut. Izabela Ozga)