Jotunheim
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
JOTUNHEIM — w mitologii germańskiej (skandynawskiej) kraina olbrzymów, znana także jako Jotunnheim.
Nazwa
Nazwa Jotunheimu mówi o tej krainie jako o siedzibie Jotunów, czyli rodzaju olbrzymów, gdzie jotun wskazuje na tych ostatnich a heim jest określeniem miejsca.
Położenie
Jotunheim był jednym z trzech bądź dziewięciu, w zależności od tradycji przekazywanej przez Eddy, światów, stanowiących jeden z korzeni drzewa świata Yggdrasilla. Znajdował się obok Midgardu, krainy ludzi, a poniżej, głęboko pod nim i ziemią, leżała kraina umarłych Niflheim. Inna tradycja czyni z Jotunheimu jeden z dziewięciu światów obok Asgardu, Wanaheimu, Alfheimu, [[ Midgardu, Niflheimu, Muspelheimu oraz Hrimthursheimu. Jotunheim, podobnie jak pozostałych osiem, miał leżeć przy jednym z dziewięciu korzeni drzewa świata, Yggdrasillu. Jako taki był, obok Muspelheimu oraz Hrimthursheimu, także jedną z trzech krain, należącą do Utgardu, czyli ziem olbrzymów. Jotunheim znajdował się na wschodzie. Od Asgardu odzielała go, nigdy nie zamarzająca, rzeka Ifing . Na terenie Jotunheimu znajdował się między innymi siedziba Skadi, Thrymheim.
Charakterystyka
Jotunheim był krainą śnieżnych bądź lodowych olbrzymów, zwanych Jotunami. Był to teren górski. Z Jotunheimu miały przybyć do Asgardu, siedziby bogów, Norny. Do Jotunheimu często wybierał się wróg olbrzymów, bóg Thor. W dniu końca świata, Ragnarök, w Jotunheimie miał zapiać czerwony kogut, siedzący na drzewie świata, Yggdrasillu.
Literatura
- Mitologie świata. Ludy skandynawskie, Kraków 2007.
- Słupecki L. P., Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, Kraków 2003.
- Szrejter A., Mitologia Germańska, Warszawa 1997.
- Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
- Kempiński A. M., Ilustrowany leksykon mitologii Wikingów, Poznań 2003.
- Sturluson S., Edda Prozaiczna, Sandomierz 2007.
- Edda Poetycka, Wrocław 1986.
(aut. Izabela Ozga)
