Selene
LEKSYKON FANTASTYKI | |
fiction |
Nazwa
Jej greckie imię wskazuje na Selene jako na księżyc. Etymologicznie łączy się także ze słowem selas a więc ze światłem.
Rodowód
Była córką Hyperiona i Tei. Według innych, mniej rozpowszechnionych wersji, jej ojcem był olbrzym Pallas bądź Helios. Najpopularniejsza z nich widzi jednak w tym ostatnim brata Semele. Bogini księżyca miała także siostrę Eos. Połączyła się z Zeusem, Panem i Endymionem. Z pierwszego związku przyszła na świat Pandia. Z ostatniego pięćdziesiąt córek. W folklorze mowa także o zbliżeniu Semele z własnym bratem Heliosem.
Miejsce
Nocne niebo. Bogini przemierzała je w swoim rydwanie. Innym miejscem jej co nocnych odwiedzin stała się także pewna grota w Azji Mniejszej.
Wygląd i atrybuty
Przedstawiana jako uskrzydlona, młoda i piękna dziewczyna, o niezwyklej bladej cerze i skórze barwie miesiąca. Posiadała srebrny rydwan, zaprzężony w dwa byki, woły bądź rumaki. Niekiedy sama dosiadała konia bądź muła. Stado owiec otrzymała od Pana.
Charakterystyka
Bożek Pan uwiódł Selene, skusiwszy ją, wspomnianym wyżej, stadem owiec. Jednak szczególne uczucie łączyło Selene z Endymionem. Według jednej z wersji, to z woli Selene i na mocy Zeusa, ten ostatni zasnął wiecznym snem, tak, by mogła go zawsze odnaleźć w określonym miejscu. Według innej Endymion sam o to poprosił ojca bogów, bo chciał w ten sposób zachować młodość, a wraz z tym urodę oraz nieśmiertelność. Jakkolwiek by nie było odtąd Selene co noc odwiedzała swojego ukochanego, kiedy ten pogrążony był we śnie. Działo się to w grocie w Azji Mniejszej.
Literatura
- Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1997.
- Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
- Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 1997.
- Schmidt J., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 2006.
- Stankiewicz L., Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008.
- Kerényi, K., Mitologia greków, Warszawa 2002.
- Pietrzykowski M., Mitologia starożytnej Grecji, Warszawa 1983.
- Selene, Online Etymology Dictionary [online], dostęp: 18 kwietnia 2015.
(aut. Izabela Ozga)